Sonata Arctica – Ecliptica Revisited: 15th Anniversary Edition
Nuclear Blast, 2014
Het is alweer een paar maanden geleden dat Sonata Arctica het vijftienjarig jubileum vierde van de plaat Ecliptica (1999), het debuutalbum van de Finse band. Iets later belandde de plaat die dit jubileum moest bekronen bij ondergetekende, de heropname van de (inmiddels) powermetalklassieker. Ten eerste feliciteren wij de band natuurlijk met deze mijlpaal, maar we zijn er natuurlijk vooral om de vraag te stellen: wat voegt een heropname toe?
De opzet van de band zelf is in ieder geval niet heel pretentieus. Gewoon een leuk idee, gezien het feit dat er van de line-up van het origineel nog maar twee muzikanten over zijn, daar lijkt het op neer te komen. Bovendien is men gegroeid in muzikaal opzicht, wat als tevens hoorbaar gevolg heeft dat de plaat strakker is ingespeeld. En natuurlijk is de productie wat meer up-to-date. Maar dat was het dan wel ongeveer. Waar het op neerkomt is dat iedereen voor wie ‘toegevoegde waarde’ een relevant begrip is bij de aanschaf van muziek geen belang heeft bij deze heropname. De productie van Ecliptica was voor zijn tijd best goed en kan vandaag de dag nog prima mee, en waar de instrumentbeheersing destijds minder was had je er geen last van of gaf het juist de plaat wat leven mee. De zang is er wel hoorbaar op vooruit gegaan, maar juist het jeugdige wat op Ecliptica te horen was gaf die plaat wat velen betreft zijn charme. Er is vrijwel niets veranderd aan de composities, en eigenlijk is het belangrijkste verschil dus dat de context van het album is weggenomen. Albums zijn een product van hun tijd, en de context is doorgaans van groot belang voor de luisterervaring, en voor Ecliptica geldt dat misschien wel in het bijzonder. De aandacht gaat nu volledig uit naar de muziek, en hoewel die nog steeds prima is, zullen weinigen toch willen zeggen dat die op zich van zo’n torenhoog niveau is dat een heropname essentiële nieuwe elementen naar de oppervlakte brengt of ons de composities in een geheel ander licht doet ervaren. Wil je Sonata Arctica leren kennen, kun je nog steeds beter het origineel, Silence of Winterheard’s Guild opzoeken.
Het is zeker geen slecht idee geweest om Ecliptica opnieuw op te nemen, maar behalve de idiolate verzamelaar hoeft echt niemand dit aan te schaffen. Hopelijk is dit project wel een impuls om de kwaliteit van het toekomstige nieuwe werk wat op te krikken, op het laatste album Pariah’s Child was namelijk behoorlijk wat aan te merken.
Tracklisting:
- Blank File
- My Land
- 8th Commandment
- Replica
- Kingdom for a Heart
- Fullmoon
- Letter to Dana
- UnOpened
- Picturing the Past
- Destruction Preventer
Line-up:
- Tony Kakko – Vocalen
- Elias Viljanen – Gitaar
- Henrik Klingenberg – Keyboard
- Pasi Kauppinen – Bas
- Tommy Portimo – Drums
Links: