Solefald – Red For Fire (An Icelandic Odyssey Part 1)
Season of Mist, 2005
Net toen ik me ongeduldig begon af te vragen of er van Solefald weer eens nieuw werk zou verschijnen, kwam het nieuws tot mij dat dit Red For Fire album binnenkort het licht zou zien. En een week later lag ie al bij mij in de brievenbus. Zo zie je maar, zo snel kan het soms gaan. En aangezien er ook nog “part 1” is te lezen in de titel, zal deel 2 waarschijnlijk ook niet zolang meer op zich laten wachten. En dat blijkt ook niet zo te zijn, want deel 2 (Black For Death) staat gepland voor voorjaar 2006. Nu eerst eens kijken wat deel 1 ons voorschotelt.
Behalve de aparte theatrale cleane zang van Lazare (Lars A. Nedland, oa Borknagar, Dimmu Borgir voor degenen die het niet wisten) is er eigenlijk weinig meer over van de Solefald die we nog kennen van The Linear Scaffold uit 1997. De vreemde kille black metal was doorspekt met rustige passages en avantgardistische stukjes. De avantgarde (bij gebrek aan een beter woord) inslag werd nog eens aangesterkt middels het fenomenale Neonism welke twee jaar later verscheen. Ook tekstueel was er af en toe geen touw aan vast te knopen, dit vanwege de soms nogal platvloers poëtische vorm. Dit maakte de band nog eens extra uniek.
Iets “toegankelijker” werden ze met het cynische Pills Against The Ageless Ills, waarna ze met In Harmonia Universali (2003) zelfs jaren 70 invloeden lieten horen inclusief Hammond orgel en saxofoon. Dit instrument wordt ook op dit nieuwe album op een geniale manier toegepast. Helaas werd deze voorgaande plaat naar mijn mening nogal verziekt door de vervelende “keel”vocalen van Cornelius. Muzikaal is dit album namelijk schitterend mooi, maar het genieten wordt bij mij nogal wreed verstoord door deze vocalen. Erg jammer.
Op dit Red For Fire is het gelukkig al een stuk minder storend. Ze wisselen het wat meer af en die zang wordt wat aangescherpt richting een wat prettiger in het gehoor liggend, rauwer geluid. Dit keer staat de cleane zang weer wat meer op de voorgrond en hoewel ik de black metal van hun debuut nog wel eens mis, kan ik hier goed mee leven. In de vorm van Aggir Frost Peterson wordt dit ook nog eens harmonieus vermengd met prachtige vrouwelijke vocalen die vooral tijdens de nummers Sun I Call en White Frost Queen prachtig afsteekt bij de muziek.
Muzikaal is er ook het nodige veranderd. De rustige vioolpartijen afgewisseld met de heftige dubbele bass partijen, met daarover opvallend vette gitaren zorgen voor een dynamisch geheel, zonder overigens geforceerd over te komen. Alle gaatjes worden professioneel opgevuld, wat tevens te danken is aan de glasheldere productie, die elk instrument goed tot zijn recht laat komen. Het vrij rechtlijnige gitaarspel en het melodieuze vioolwerk zorgt ervoor dat deze plaat ook wat toegankelijker is dan het voorgaande materiaal, hoewel er nog steeds meerdere luisterbeurten nodig zijn om ‘m goed te kunnen bevatten.
Ik heb de teksten helaas niet bij de hand, maar het schijnt een historische verhaallijn uit de tijd van de vikingen te zijn die de band op geheel eigen wijze verwoord. Een conceptplaat dus, wat ook muzikaal tot uitdrukking komt aangezien het refrein uit het openingsnummer weer terug komt in het slotstuk Sea I Called.
Wat mij betreft weer een prima album van dit creatieve tweetal, die hier nog regelmatig zijn rondjes zal draaien. Ik zal, ook al heb ik deze promo al in mijn bezit, ook zeker het origineel aanschaffen, al is het maar om de teksten erbij te kunnen lezen. Okee, hij kent ook zijn mindere momenten, ik vind bijvoorbeeld het nummer There Is Need een beetje flauwtjes, maar er valt genoeg te genieten om van een geslaagde release te kunnen spreken. Solefald is zo’n typische “love it or hate it” band. Menig metal liefhebber krijgt het hier Spaans benauwd van; ik daarentegen kan hier enorm van smullen. Unieke band.
Tracklist:
- Sun I Call
- Survival of the Outlaw
- Where Birds Have Never Been
- Bragi (Instrumental)
- White Frost Queen
- There Is Need
- Prayer of a Son (Poem)
- Crater of the Valkyries
- Sea I Called
Line-up:
- Cornelius – wolf voices, viking axes, sound effects
- Lazare – cold choirs, keys & orchestration, blizzard beats
Guests:
- Aggir Frost Peterson – vocals
- Sareeta – violin
- Live Julianne Kostøl – Cello
- Kjetil Selvik – saxophone
- Jörmundur Ingi – voice
Link: