Sirenia – Arcane Astral Aeons

Geschreven door op 28-10-2018 om 21:12.

Jeetje, dat is lang geleden! Een guilty pleasure wil ik het niet noemen, maar Sirenia is een band die ik aan het begin van mijn adolescentie toch met enig belangstelling heb gevolgd. Nu vijftien jaar later zie ik de naam in de recensielijst voorbij komen en grijp ik mijn kans. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe het nieuwe album, Arcane Astral Aeon, klinkt.

In een tijd dat gothic metal ook echt gothic was en voornamelijk nog underground, werd deze formatie uit Noorwegen opgericht door Morten Veland (ex-Tristania). De combinatie van death en black metal met de symfonische elementen en de zang die vaak gepaard ging met een achtergrondkoor, was typerend voor deze muziekstroom. Tegenwoordig is de stijl wat meer meegegaan met de tijd en is het ook wijder bekend onder het grote publiek. Welke weg is Sirenia dan ingeslagen? Houden zij een glorieus tijdperk in leven?

Het antwoord is ietwat complex en is niet met een ‘ja’ of ‘nee’ af te doen. Het is een afwisseling van verschillende stijlen, maar met in de kern een flinke dosis metal. Zo bevat de opener van het album genoeg gotische elementen en lijkt het een goede start. Ook de hardere vocalen van Morten gecombineerd met de blastbeats zijn een zeer aangename additie. Wat daarop volgt is een track die zo in de discografie van Nightwish past. Wel catchy. Waar de eigentijdse invloeden sterk naar voren komen is in Love like Cyanide. Met de haast pop-achtige refreinen is het een van de meest toegankelijke nummers op de plaat. Gelukkig laten Morten en Jonathan ons zware metalen-liefhebbers niet in de steek en gooien er een partijtje grunts, blastbeats en duistere deuntjes uit, zo halverwege het nummer.

Het nummer waar de meeste gothic-elementen aan bod komen is het pakkende Queen of Lies. Met een haast industrieel klinkende kickdrum, grunts afgewisseld met operazang en pakkende orkestratie, is dit nummer een eerbetoon aan een gouden tijdperk. Dit nummer is een van mijn favorieten op het album, samen met de opener. Andere leuke noteringen en hoogtepuntjes zijn het volledig in het Frans gezongen Nos Heures Sombres, de vaak goed uitgevoerde gitaarsolo’s in een groot deel van de nummers, de diversiteit in zangstijlen-en technieken van zowel Emmanuelle Zoldan en Morten Veland en de afsluiter, Glowing Embers, dat een prachtig statement maakt met de akoestische gitaren en het machtig klinkende koor aan het begin.

Om terug te komen op het eerdergenoemde antwoord op de vraag welke weg Sirenia is ingeslagen met hun muziek: het is een mix van eigentijdse symfonische metal en zo hier en daar een knipoog naar een glorieus verleden. Het album Arcane Astral Aeons is een duidelijk voorbeeld van deze conclusie en is dan ook zeker geen slechte prestatie van de Noren. Toch geniet het oudere werk (met name de eerste twee albums) mijn voorkeur.

Score:

77/100

Label:

Napalm Records, 2018

Tracklist:

  1. In Styx Embrace
  2. Into the Night
  3. Love like Cyanide
  4. Desire
  5. Asphyxia
  6. Queen of Lies
  7. Nos heures sombres
  8. The Voyage
  9. Aerodyne
  10. The Twilight Hour
  11. Glowing Embers
  12. Love like Cyanide (Edit)

Line-up:

  • Morten Veland – zang, basgitaar, drumprogrammering
  • Emmanuelle Zoldan – zang
  • Jan Erik Soltvedt – gitaar
  • Nils Courbaron – gitaar, zang

Links: