Je hebt van die concerten die je eeuwig op het netvlies gebrand en in je geheugen gegrift staan. Het Portugese Sinistro wist mij in 2016 op het Roadburn Festival compleet te overdonderen, niet alleen door de heerlijk stuwende doomriffs, maar vooral vanwege frontvrouw/zangeres Patricia Andrade. Met haar excentrieke, theatrale podiumpresentatie en haar sensuele fadostem wist ze mij en velen om mij heen volledig in te pakken en te betoveren. Het tweede album Semente was destijds vers van de pers en dat kan ik nog altijd dromen vanwege deze voor mij persoonlijk legendarische show.
Het twee jaar later verschenen Sangue Cássia klonk nog een stukje duisterder en was kwalitatief en qua diepgang zeker nog een stap vooruit ten opzichte van de voorganger. De jaren daarna werd het helaas stil rond de band. Compleet verrast was ik dus ook toen er eerder dit jaar uit het niets een single verscheen van de aangekondigde nieuwe plaat, die moest gaan uitkomen op Fernando Ribeiro (Moonspell) zijn Alma Mater Records. Ditmaal met een nieuwe zangeres aan het front: Priscila da Costa (voor sommigen bekend van het ritualistische Judasz & Nahimana), wiens prachtige stem een volledig andere lading aan de muziek meegeeft dan die van haar voorgangster. Waar Andrade zich vooral een zwoele, verleidelijke stijl aanmat, begeeft Da Costa zich in een meer melodramatische hoek met wat meer dynamiek en langere uithalen. Ik hoor zelfs een vleugje Van Giersbergen doorklinken en dat is zeker een compliment (voor beide).
Sinistro speelt doom, dat moge duidelijk zijn, maar daar is lang niet alles mee gezegd. De zware, dreigende gitaarpartijen worden zeer smaakvol gebracht en er ligt een warme gloed over de muziek. Niet alleen vanwege de mediterrane inborst en de exotisch klinkende Portugese taal, maar ook vanwege het ontspannen karakter van de riffs en ritmes, de mooi verweven zwaarmoedige gitaarlagen en de zachte toetsendeken die er op gepaste momenten overheen gelegd wordt. En dan heb ik het nog niet eens over een werkelijk lóepzuivere productie die dit album heeft meegekregen. Smullen!
Deze vierde langspeler van Sinistro bewijst dat een band zichzelf kan blijven in een ander jasje en tegelijkertijd nieuwe wegen kan inslaan om niet in herhaling te vallen. Een duidelijk teken van een creatieve en geïnspireerde band die hopelijk nog jarenlang mee zal gaan. Vértice is een prachtige aanvulling op hun steeds boeiender wordende discografie. Obrigado!
Score:
88/100
Label:
Alma Mater Records, 2024
Tracklisting:
- Amargura
- Elegia
- Pontas Soltas
- O Equivocado
- Perfeita Encenação
- Templo das Lágrimas
Line-up:
- Priscila Da Costa – Zang
- Rick Chain – Gitaar
- Paulo Lafaia – Drums
- Ricardo Matias – Gitaar
- Pedro Do Vale – Bas
Links: