Het Zwitserse Silver Dust zou je de vreemde eend in de bijt kunnen noemen hier bij Zware Metalen. Ja, dit kun je zeker onder de noemer harde rock onderbrengen. Maar een etiket rockopera zou ook best passen voor een aantal nummers. Met een beetje goede wil noem je het hier en daar gothic. En vergeet vooral het woord “theatraal” niet! Finesse ook: kijk maar eens naar het gestileerde logo. En de cd werd ons in een fraai spierwit digipack bezorgd. Je fronst de wenkbrauwen? Laat me je dan wat meer introduceren in de wat Tim Burton-achtige wereld van bandleider Lord Campbell en de zijnen.
Silver Dust lijkt me meer een band om te zien dan om te horen. Dat bewijst bijvoorbeeld House 21, hun vorige album uit 2018. Dat werd meer dan 100 keer “opgevoerd” (let op de woordkeuze) in 27 Europese landen. Zoek gerust daar even naar op YouTube, en er zal je veel duidelijk worden. Was Alice Cooper de grondlegger van de shockrock met optredens waar altijd wel iets theatraals gebeurt, dan gaat Silver Dust meer de Victoriaanse toer op. Kijk maar naar de kledij. En het geheel krijgt iets absurd en filmisch à la Tim Burton, de regisseur met een voorliefde voor theatrale horror en Edgar Allen Poe. Getuige daarvan het instrumentale, bijna klassieke openingsnummer The Pact, wat gerust op een duistere soundtrack had kunnen staan.
Andere nummers, zoals Follow Me en het Frans gezongen Eternité (“eeuwigheid”), zoeken het huwelijk op tussen synthesizerloops en rammende gitaren. Maar de beheerste, opzettelijk trage wat onderkoelde stem (heel af en toe moet ik aan wijlen Peter Steele denken), samen met de kerkelijk klinkende achtergrondkoren zorgen ervoor dat je niet het gevoel hebt naar een hardrockalbum te luisteren.
Het gitaarloopje van Stand By Me was heel erg in tijdens de nu metalperiode. Mijn voorkeur gaat uit naar de nummers die toch wat sneller en heviger zijn. I’ll Risk It bijvoorbeeld waar enige Rammstein-invloeden niet onzichtbaar zijn en semi-grunts opduiken. Ook Burlesque is zeker de moeite waard. Een echt tik-taknummer, volledig in de stijl van System Of A Down, waarop je de ene seconde precies op de kermis zit om dan weer verzwolgen te worden in pure razernij.
Vermeldenswaard is zeker Animal Swing dat een jazzy geluid combineert met polka en tegelijk weer System Of A Down. Lord Campell’s stem en die van Serj Tankian zijn zeker met elkaar te vergelijken!
Silver Dust lijkt me een band die ik best eens live wil zien. Nu heb ik het gevoel heel dat visuele Tim Burton-aspect te missen, terwijl het vrij belangrijk is. Ik vermoed dat Lullabies dan beter uit de verf zou komen. Voorlopig moet ik het doen met de cd, en daar geef ik de voorkeur aan de tweede helft omdat de hardere nummers zich daar bevinden. Sowieso een leuke ontdekking, deze Silver Dust!
Score:
78/100
Label:
Fastball Music, 2022
Tracklisting:
- The Pact
- Emeline
- Follow Me
- Eternité
- Stand By Me
- I’ll Risk It
- There’s A Place Where I Can Go
- Animals Swing
- Burlesque
- Echoes Of History
- Forever (Classical Version) (bonus)
Line-up:
- Lord Campbell – Vocalen, gitaar
- Kurghan – Bas, achtergrondvocalen
- Neiros – Gitaar, achtergrondvocalen
- Magma – Drums
Links: