Silentium (Munruthel)/AR – Split

Geschreven door op 24-10-2012 om 08:04.

Silentium (Munruthel)/AR – split
Casus Belli Musica, 2012

Wat hebben we hier? Eerst een mini met 18 (!) nummers van Silentium uit 1995, die nu onder de noemer Munruthel aan het werk is. Slavonic pagan ambient muziek. Daarna volgt AR, een heruitgave van het album The Eternal Circle Of Life uit 1999. Pagan ambient met neofolk-invloeden. Beide projecten komen uit Oekraïne.

Blijkbaar is Munruthel de ex-drummer van het machtige Nokturnal Mortum, op deze mini is daar alleszins niets van te merken. Het eerste gedeelte van dit onding is een verzameling van geluiden die zodanig willekeurig is dat ik er jeuk van krijg. Twintig seconden gebrom als intro, met direct daarna een ongeïnspireerd orgelstukje uit een begrafenisceremonie, waardoor je als familielid in de kerk mee de kist inkruipt uit extreme verveling. Dan een onmogelijk simplistisch klavecimbel-akkoordje dat me doet denken aan The Black Eyed Peas, begeleid door verloren geraakte deuntjes uit de Burzum-achter-tralies-periode. Daarna komt Erreta, een minimalistisch darkwave-nummertje met “esoterische” fluitgeluiden. Daarna 22 seconden piano… met een fade out die ingezet wordt halfweg het nummer. Voor de zekerheid speel ik het nog een keer af. Nee, het klopt, ik droom niet. En dan, Nuclear Tears of Hiroshima, wellicht de meest pagan titel ooit. Wat bezielt die kerel? Het nummer is zo mogelijk nog triester. Het doet me denken aan die keer toen ik stond te wachten in een Chinees restaurant op mijn bestelling, toen de combinatie van inheemse tjingel-tjangel riedeltjes en de brommende afzuigkap uit de keuken me tegelijkertijd tegemoet kwamen. En het houdt dus echt niet op, The Spectrum Of Darkness, een soort van pagan ambient-versie van Kraftwerk-demomateriaal met Aphex Twin-neigingen naar het einde toe, brengt me opnieuw in een existentiële crisis. Misschien is dat de bedoeling van deze plaat…

Slechts halfweg en dan moet AR nog komen. Lichte martial met primitieve NES-, SNES-, N64-geluiden. Pianomuziek zonder diepgang of sfeer, zelfs mensen die een jaar pianoles volgen kunnen indrukwekkender zaken improviseren dan dit! Zeer triest. Werkelijk onbegrijpelijk, dit spul wordt dus OPNIEUW uitgebracht. Waarom? De eerste keer was het al zo? Ik snap het niet. Kan iemand het mij uitleggen alstublieft?

Dank bij voorbaat.

Tracklisting:
Munruthelr

Silentium

  1. (Intro) The Forest
  2. Dying Nature (Requiem)
  3. The Royal Hunting
  4. Errata
  5. Above The Clouds
  6. Nuclear Tears Of Hiroshima
  7. The Moonlight Lake
  8. The Spectrum Of Darkness
  9. Igni Et Ferro
  10. Cradle of Dreams
  11. In Saecula Saeculorum
  12. Prelude In Sad Minor
  13. Cimmeria
  14. Illusions’ Kingdom
  15. The Hidden by Veil
  16. Seas of Tears
  17. Errata (version II)
  18. (Outro) The Forest

AR

  1. The Gates Are Open
  2. As Autumn Leaves Fall…
  3. The Winds That Blow From The Black Sea
  4. Snowfall
  5. Crystal Of Ice
  6. Funeral Pyre (Fire Journey To The Stars)
  7. The Skies Are Silent
  8. Broken Silence
  9. The Return Of The Horned One (The New Spring Comes)
  10. The Black Mirror Of The Silent Lake
  11. Drops Of Moonlight
  12. Closing The Gates
  13. Occulting Light (Taking Charon’s Ferry)
  14. Crystal Of Ice (raw MandragARa remix by Graham A. Gosnell)
  15. Funeral Pyre (raw MandragARa remix by Graham A. Gosnel)

Line-up:

Silentium

  • Vladislav “Munruthel” Redkin

AR

  • Sergey AR Pavlov

Links: