Sigur Rós – Kveikur
XL Recordings, 2013
Dit is het eerste album van de wereldberoemde postrockformatie welke een heuse recensie krijgt op deze site, en voor sommige mensen zal dit misschien wat vragen opleveren. Sigur Rós is niet de eerste naam die bij mensen opkomt als ze aan “Zwaar Metaal” denken, en aangezien de vorige albums vooral bekend staan om hun dromerige, ambient-achtige sound is dit ook niet zo gek. Hoewel vele bezoekers van deze webstek graag hun death, black en andere herrie (in de meest positieve zin bedoeld natuurlijk) graag afwisselen met de rustige klanken van deze IJslanders was er tot noch toe weinig reden om de albums ook aan een kritische blik te onderwerpen van één van de leden van de redactie. Met het laatste epos Kveikur is daar echter verandering in gekomen. Luister maar:
Sigur Rós goes metal? Oké, dat niet helemaal. Maar het is wel duidelijk dat er voor dit nieuwe album een veel duisterdere inslag is gekozen dan we tot nu toe van de band kennen. Bekende elementen als de gestreken gitaarsound van frontman Jónsi, uitvoerig gebruik van echo en galm en de IJslandse teksten zijn allen gebleven, maar het geheel heeft een agressievere toon relatief tot het eerdere werk. Nummers als Brennistein (zie hierboven) en de titeltrack Kveikur zijn met hun groove-gedreven drums en scheurende effecten bijna choquerend te noemen voor een band die tot nu toe regelmatig werd gebruikt als sfeermuziek bij televisieseries en films.
Dit zorgt voor mij persoonlijk ook dat ik mijn luistergedrag van deze muziek moet revalueren. Albums als Ágætis byrjun, ( ) en ook het recent nog uitgebrachte Valtari waren voor mij de standaard als het ging om muziek voor ’s ochtends vroeg of laat op de avond. Hoe graag ik ook naar bands als Deathspell Omega, Enslaved of Gojira luister, er komt een moment op de dag dat ik graag wat bedaarder muziek opzet en Kveikur zal deze cruciale rol in mijn leven als muziekliefhebber niet gaan vervullen. Hoewel het album niet constant dezelfde ruwheid tentoonstelt als op de eerder genoemde opener zijn de meeste nummers een stuk dynamischer dan voorheen en dat maakt dit toch meer een album voor in de middag en de avond, wat betekent dat het concurrentie krijgt van eerdergenoemde metalartiesten.
Los van mijn individuele strubbelingen met deze plaat is er natuurlijk een veel belangrijkere vraag te beantwoorden, namelijk: heeft deze ommezwaai qua sfeer voor een goed album gezorgd? Ik denk van wel. Sigur Rós stond na het vorige album Valtari op het punt om voorspelbaar te worden (sommige zouden misschien zeggen dat ze punt zelfs al hadden bereikt). Hoewel ze nog steeds kwalitatief uitstekende albums af wisten te leveren was de rek een beetje uit de formule en zonder het mij te realiseren was ik ook echt wel toe aan iets anders. In dit opzicht vind ik het een meesterlijke zet van de band. Ik had echter graag gezien dat ze hier nog veel verder in waren gegaan. Een groot gedeelte van het album speelt het nog teveel op safe en valt daardoor weg bij het heftigere werk. Misschien schemert hier de voorzichtigheid van een platenlabel een beetje door, die vaak toch wat angstig zijn om de wat minder avontuurlijke fans te verliezen. Het is echter moeilijk voor te stellen dat een band als Sigur Rós zich erg veel daarvan zou aantrekken.
Kveikur is precies zo’n album waar iedereen die het geluisterd heeft wel een mening over heeft. Sommige mensen zullen de verandering van sound moeilijk kunnen verteren, terwijl andere mensen (zoals ik) graag hadden gezien dat de band dit nog wat verder had doorgezet. Bovendien verwacht ik niet dat lezers die voorheen geen fan van de band waren door dit album opeens compleet over de streep getrokken worden. Ondanks dat alles kan je simpelweg niet om het feit heen dat de muziek gewoon enorm goed in elkaar zit. Alles klopt en ondanks dat het nog maar een jaar geleden is sinds het vorige album voelt het nergens gehaast of ondoordacht. Nou alleen op zoek naar een mooi moment om er echt van te kunnen genieten.
Tracklisting:
- Brennisteinn
- Hrafntinna
- Ísjaki
- Yfirborð
- Stormur
- Kveikur
- Rafstraumur
- Bláþráður
- Var
Line-up:
- Jón Þór (Jónsi) Birgisson – Vocals, Guitar
- Georg (Goggi) Hólm – Bass
- Orri Páll Dýrason – Drums
Links: