Shades of Grey – Until the World Is Sick of Me
Eigen beheer, 2010
Wat een aparte titel. Blijft dit gezelschap muziek maken tot de gehele wereld ziek van hen is? De eerste stap om de gehele wereldbevolking te bereiken is in ieder geval gezet. Dit is de debuutschijf van de Belgen van Shades of Grey.
Het eerste wat in me opkomt bij het horen van dit album is de term “basic”. Met een moderne inslag, een zingende zanger en gevoel voor melodie neemt de band je mee in een bloemlezing van ruim een uur. Sorry, maar dat is gewoon te lang met de eerdergenoemde term in het achterhoofd. De band heeft hoorbaar goede bedoelingen, weet een leuke sound neer te zetten voor een plaat die in eigen beheer is uitgebracht en kan best spelen, maar het is allemaal wel erg vrijblijvend. Met dank aan mijn positieve instelling van vandaag wil ik eerst nog even een goed punt belichten, en dat is het soleerwerk op gitaar. Door deze factor worden vele nummers op een nette manier opgefleurd. Verder vind ik het lastig om deze plaat van begin tot eind uit te zitten. De (op zich prima) zanger ligt toch echt te dik bovenop de mix en daardoor wekt hij met momenten flink wat irritatie op, mede door het feit dat de zanglijnen continu doorgaan. Nerveus word ik ervan.
Kortom, een plaat met positieve aspecten die helaas wat worden ondergesneeuwd door negatieve elementen. Verstokte liefhebbers van nu metal en vibraties uit het vorige decennium zouden dit voorzichtig kunnen checken. Met momenten best te pruimen, maar te basic om echt wat te betekenen in het land van metaal en woestenij.
Tracklisting:
- Fear My God
- Strike
- Critical
- What’s The Name of the Game
- A Killer Within
- Starve
- Taste of Blood
- Bastard Son
- Freedom?
- The Reaper
- Victim of Despair
- No One Left
Line-up:
- Oli Marut – drums
- Serge Gielen – guitars
- Berto Porco – vocals
- Axel Jacobs – guitars
- Luda Teska – bass
Links: