Sevendust – Blood & Stone

Geschreven door op 02-11-2020 om 19:15.

Nu-metal was ooit de populairste jongen van de klas, werd overal op uitgenodigd en ging met iedereen op de foto. Ja Fred Durst, ik ben tegen jou bezig! Het is sindsdien wel bergaf gegaan met het genre. Nu-metal raakte aan lager wal en mensen werden er niet graag meer mee gezien. Ja Fred Durst, ik adresseer opnieuw jou. Tussen alle Limp Bizkits, Papa Roaches en Mudvaynes zat ook een band die luistert naar de naam Sevendust. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het bestaan van deze groep een beetje vergeten was. Nochtans haalde Sevendust maar liefst drie gouden albums in de Verenigde Staten en werd hij genomineerd voor een Grammy. Dit waren geen meelopers.

De jongens van Sevendust komen nu gedwee met een nieuw album aanzwaaien: Blood & Stone. Nou, omdat nu-metal voor mij en vele andere onschuldige jongens en meisjes de opstap naar stoute metalmuziek betekende, vind ik het opportuun dat ik dit album eens beluister. Van bij de eerste noten is trouwens duidelijk dat dit nu-metal is. Het bijna machinale, industriële geluid van distorted gitaren bromt door de versterker. Dying To Live voelt lekker nostalgisch aan. Tegelijk is dit ook een zeer emotioneel beladen nummer. Het soort emo-metal dat bands als Hoobastank en Staind tot een kunst wisten te verheven. Kinderen van de jaren ‘90 weten perfect wat ik bedoel.

Hiermee is de trend eigenlijk gezet, want ook Love, Blood From A Stone, What You’ve Become of Wish You Well volgen hetzelfde stramien. Zeemzoet maar toch harder dan de modale poprockband. De meeste nummers beginnen vaak hard en zeer metal en vervlechten vervolgens naadloos in een melodische liefdesverklaring of treurige liefdesbreuk. Ja, de hele regenboog aan emoties passeert de revue op dit album. Songs als Kill Me of Desperation verbloemen nog nauwelijks dat het leven niet zo’n romantische komedie met Hugh Grant is. Feel Like Going on en Alone gelden dan weer als de ballades op de plaat, maar ik kan het gevoel niet van me afwerpen dat Staind deze songs ook al eens maakte. Alone heeft wel iets hoor. Het is een topper in zijn genre.

Eigenlijk doen verschillende nummers me aan Disturbed denken, deels omdat ik van deze band ook steeds steeds zin krijg om de radio uit te zetten, maar toch vooral omdat beide bands vaak inspelen op tragiek en drama in de liefde of het leven en dit op een zeer explosief emotionele wijze weten uit te schreeuwen. Ik lust dit niet, maar miljoenen mensen wel dus vind ik het mooi dat deze muziek bestaat. Ik heb met mijn eigen ogen gezien hoe dit soort muziek mensen kan raken en zelfs tot tranen toe kan bewegen.

Het leukste nummer op de plaat is trouwens een cover. Lajon Witherspoon en zijn kornuiten brengen een leuke versie van The Day I Tried To Live van Soundgarden. Ik heb altijd al een zwak gehad voor dit nummer en blijkbaar Witherspoon ook. De LP wordt hiermee afgesloten dus kan ik jou recht in de ogen kijken en zeggen dat Sevendust de plaat op een hoogtepunt afsluit. Tja, ik heb geen andere hoogtepunten gevonden maar dat zal ik stilhouden.

Sevendust is niet meer dat gespeeld rebelse nu-metalbandje uit de jaren ’90 en zet zich ook actief af tegen dat beeld. De heren van Sevendust definiëren hun muziek tegenwoordig als harde rock, maar dat rookgordijn werkt maar zolang tot je de muziek beluistert. Je kan een aap bestempelen als een kat zoveel je wilt, van zodra deze met bananen begint te gooien zie je duidelijk dat die kattenbak er enkel voor de show staat. Dit is wel degelijk een nu-metalband, maar wel eentje die het derde decennium van deze eenentwintigste eeuw wil binnenstappen. 

De band klinkt niet langer zoals in zijn puberjaren. Dit is nu-metal 3.0. Gelekt en gestroomlijnd, gefinetuned en afgesteld op zijn publiek. Niet het soort wild om zich heen schoppende soort nu-metal dat tieners gebruikten om zich af te zetten tegen hun ouders. Nee, het doelpubliek van Sevendust is nu zelf een ouder en daar hoort een ander imago en een andere boodschap bij. Sevendust pakt dit perfect aan. Dit is radiovriendelijke soft nu-metal die er bij veel mensen vlot kan ingaan, maar niets vernieuwend aanbrengt. Dat is ook niet altijd nodig. Sevendust met Blood & Stone, nu verkrijgbaar bij een pak luiers en kindertandpasta want mensen blijven luisteren naar de muziek uit hun jeugd. Daar is niets verkeerd mee.

Score:

70/100

Label:

Rise Records, 2020

Tracklisting:

  1. Dying To Live
  2. Love
  3. Blood From A Stone
  4. Feel Like Going On
  5. What You’ve Become
  6. Kill Me
  7. Nothing Left To See Here Anymore
  8. Desperation
  9. Criminal
  10. Against The World
  11. Alone
  12. Wish You Well
  13. The Day I Tried To Live (cover)

Line-up:

  • Vince Hornsby – Basgitaar 
  • Morgan Rose – Drums
  • John Connolly – Gitaar
  • Lajon Witherspoon – Zang
  • Clint Lowery – Gitaar

Links: