Sanctity – Road to Bloodshed
Roadrunner/CNR – 2007
Sanctity is een band die hulp heeft gehad van een paar flinke kruiwagens. En niet zomaar een paar kruiwagens om zand en mest in te kruien, maar zwaar gepimpte kruiwagens met verchroomde wielen en zware dubbele uitlaatpijpen. De ene kruiwagen heet Megadeth en de ander Matthew Heafy (Trivium). Dave Mustaine van eerstgenoemde kruiwagen was dusdanig onder de indruk van Sanctity dat hij de band een vaste plaats aanbood op de tweede editie van het Gigantour gebeuren en naar verluidt heeft Matthew Heafy hemel en aarde bewogen om de band aan het platencontract te helpen. Dan mag je best van een verguld presenteerblaadje spreken dacht ik zo. Op het moment dat ik deze review neertyp zal ook zo ongeveer het debuutalbum Road to Bloodshed uitkomen en is het tijd dat Sanctity de rest van de wereld moet zien te overtuigen.
Zoals in de biografie staat streven de heren ernaar om tijdloze nummers te schrijven die over honderd jaar nog steeds interessant zijn. Nu vind ik dat vrij hoog gegrepen, ik ben er zelfs stellig van overtuigd dat ik de band over honderd jaar compeet ben vergeten (goh…), maar een aardig plaatje leveren de heren zeker wel af. Net als bij de laatste plaat van Susperia gaat ook voor Sanctity op dat het een plaat is geworden die prima bij dit mooie jaargetijde past. Ook weer zo’n plaat die je op je dooie gemak in je achtertuin kunt beluisteren zonder dat je voor de volle honderd procent je aandacht bij de muziek hoeft te houden. Zorgeloze achtergrondmuziek dus.
Sanctity laat zich vrij gemakkelijk omschrijven. Pleur een aantal old school bands als Annihilator, Megadeth en Testament in de mixer en pleur er een handjevol moderne bands als Trivium en soortgelijken bij. Jawel, de kruiwagens zelf zijn ruim vertegenwoordigd ja…
Als je zo de invloeden bekijkt is er nog niet echt sprake van iets bijzonders. En eigenlijk is dat ook zo. Sanctity is beslist niet de eerste band die old school met moderne metal weet te vermengen. Toch behoort dit gezelschap tot de betere bands in het genre. Muzikaal weet de band te bewijzen dat ze een lekker potje kunnen spelen. Ook is er voldoende afwisseling op Road to Bloodshed aanwezig om te blijven boeien. Beneath the Machine en Beloved Killer bijvoorbeeld zijn een prachtig stel beukende thrashnummers. Maar ook de melodie is beslist niet vergeten. Zanger Jared is in bezit van een sterke ruige, maar zeer verstaanbare strot en is tevens ook zeer capabel in het gebruik van zijn cleane stem. Dat hij daarbij af en toe op Fred Durst van Limp Bizkit lijkt (The Shape of Things) moet je je niet door laten afschrikken.
Wederom weer een lekkere moderne thrashplaat die uitermate geschikt is om in de zon te beluisteren. Wat dat betreft kunnen we weer op dezelfde manier eindigen als de review van Susperia: laat die zomer maar komen!
Tracklist:
- Beneath the Machine
- Brotherhood of Destruction
- Road to Bloodshed
- Laws of Reason
- Billy Seals
- Zeppo
- Beloved Killer
- The Shape of Things
- Flatline
- The Rift Between
- Seconds
- Once Again
Line up:
- Jared MacEachern – Vocals, guitars
- Zeff Childress – Guitars
- Derek Anderson – Bass
- Jeremy London – Drums
Links: