Saint of Disgrace – For My Pain
Eigen beheer, 2012
Ze komen nogal over als doe-het-zelvers, de Finnen van Saint of Disgrace. Meerdere demo’s (of noem het EP’s) zagen voor deze al het levenslicht en nu geeft de band aan een nieuwe weg ingeslagen te zijn. Meer melodieus, vanaf nu voorzien van keys en vrouwelijke vocalen. Nou, kom maar op dan…
Wanneer Blood of a Saint begint krijg ik lichtelijk kromme tenen, zoveel lijkt de nieuwe aanpak van de band op In Flames. Net als de productie trouwens, wat dan eigenlijk meer iets zegt over de belabberde prestaties van die Zweedse grootheid. Als For My Pain door de speakers rolt, merk ik dat de band deze vergelijking wellicht niet bewust heeft gemaakt en gaat men eerder los als een solide kruising van Children of Bodom en zo’n beetje alles wat onder de noemer symfonisch valt. Dit met een mespuntje Fear Factory in de schreeuwvocalen. Wat is het geluid bijgetrokken trouwens! In Epica hoor je ook de vocalen van Uusitalo, het gleuflijvige organisme dat nog niet zo lang bij de band zit. Ze zingt aardig, iets wat wellicht vaker mag voorkomen nu Saint of Disgrace toch het melodieuze zijpad heeft gekozen.
Totaal niet mijn smaak en mijns inziens wellicht een beetje mosterd na de maaltijd (de invloeden spreken voor zich), maar tóch erg degelijk uitgevoerd zo in eigen beheer. Ook qua structuur en dergelijke zeker vol potentie.
Tracklisting:
- Blood of a Saint
- For My Pain
- Epica
Line-up:
- Tommila – Bass
- Kettunen – Vocals
- Kavonius – Drums
- Uusitalo – Keys, Vocals
- Happonen – Guitars
- Hirvonen – Guitars
Links: