Schip ahoy! De piraten van Running Wild zijn terug van niet lang genoeg weggeweest. Blood On Blood heet het nieuwe vlaggenschip en deze vaart verrassend genoeg uit met dezelfde bemanning als het laatste album. Zanger en gitarist Rolf Kasparek gaat natuurlijk al sinds het prille begin mee, maar de rest van de equipage werd geregeld vervangen doorheen de jaren. Stabiliteit is een mooi iets. Benieuwd of dit zich laat horen op deze nieuwe plaat!
Running Wild houdt op muzikaal gebied zowat het midden tussen traditionele heavy metal en jaren ‘80 powermetal. Dat is op dit nieuwe album niet anders. Openingsnummer Blood On Blood maakt dit reeds van bij de eerste tonen duidelijk. Het is stevige, maar toegankelijke heavy metal. Een radiovriendelijke, maar toch zware gitaarriff domineert doorheen het hele nummer, maar de nadruk ligt toch vooral op het catchy refreintje dat door de hele band lijkt te zijn meegezongen. Lijkt, want volgens mij heeft men gewoon Kasparek zijn stem in een loop gezet of zo.
Het hele album voelt overigens zeer jaren ‘80 aan. Deze band plaatste zichzelf eigenlijk in een soort tijdcapsule. Nou, niet dat ik het erg vind. Er staan een paar leuke nummers op dit nieuwe album. Say Your Prayers bevalt me enorm en ook het afsluitende The Iron Times (1618-1648) steekt met piratenvlag en wimpel boven de rest uit. Het album kent eigenlijk veel eenvoudige, maar leuke gitaarriffs en Kasparek heeft er duidelijk nog steeds veel zin in. Brullend en toeterend begeleidt hij de muziek van tekst. In zijn hoofd bevindt de man zich daarbij duidelijk op de woeste zee. One Night, One Day is de verplichte ballade op het album. Deze komt natuurlijk inclusief de obligatoire maar wel lekkere gitaarsolo op het einde.
Blood On Blood heeft me meer geëntertaind dan ik had verwacht. Er zit blijkbaar nog genoeg energie in deze band om nog jaren te plunderen en nieuwe muziek uit te brengen. Dit album was veel beter dan de vorige drie platen, zonder enige twijfel. Veel nummers zijn misschien onderling inwisselbaar, maar is dat erg? De fans wisten het al langer natuurlijk: met deze band is het altijd feest. Running Wild is een graag geziene gast op festivals. Ik kan me bij de meeste nummers op deze plaat zo inbeelden hoe deze live gaan worden gebracht. Deze band vond piratenmetal uit in 1987. Daar kunnen we ze altijd voor bedanken/vervloeken (schappen wat niet past). Het ziet ernaar uit dat het verhaal van deze band nog niet uitverteld is en we Running Wild de komende jaren dus op verschillende festivals zullen terug zien. Under Jolly Roger is een klassieker, maar dit album bevat verschillende nummers die eveneens kunnen meegebruld worden door de fans.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
