Riverside – Love, Fear and the Time Machine
Inside Out, 2015
Een nieuwe plaat van het Poolse progparadepaardje Riverside. Na Shrine of New Genaration Slaves (2013, 87/100) , Memories in my Head (2011, EP – geen score), Rapid Eye Movement (2010, 87/100) en Anno-Domini-High-Definition (2009, 90/100) is Love, Fear and the Time Machine de vijfde bespreking die de pagina’s van Zware Metalen haalt. Alleen Second Life Syndrome haalde dat helaas niet.
Onlosmakelijk met Riverside verbonden is Lunatic Soul. Zonder nu te willen zeggen dat het nieuwe album net zo goed onder de vlag van het spin-off project had kunnen worden uitgebracht kunnen we wel degelijk stellen dat het een tam album geworden is. De scherpe randjes die de luisteraar op de vorige werkstukken nog met enige regelmatig weer bij de les trokken zijn echt wel verdwenen. Ten dele op muzikaal gebied, maar op het vocale vlak trekt zanger Mariusz Duda zijn keel nergens meer op een dergelijke wijze open. De band laat horen dat ze nog steeds in staat is om een sfeer te scheppen en degelijke nummer te schrijven en het is nog steeds ontegenzeggelijk Riverside. Het is alleen allemaal wat gemoedelijker. Towards the Blue Horizon is met acht minuten het langste nummer van de plaat. Lengte zegt niets over kwaliteit, maar een van de aansprekende kwaliteiten van deze band was altijd dat ze lange nummers schreven die in een poep en een zucht voorbij leken te vliegen. Escalator Schrine van het vorige album klokte twaalf minuten. Left out en Hybrid Times van Anno Domini High Definition zijn respectievelijk elf en twaalf minuten. The Ultimate Trip van Rapid Eye Movement zit op dertien. Second Life Syndrome is een kwartier. Ik mis een dergelijk nummer op dit album, maar boven alles mis ik Mariusz’ merg-en-been-schreeuw.
Love, Fear and the Time Machine komt ook uit in een versie met een bonusdisc. De inhoud van deze extra schijf heeft meer met Lunatic Soul van doen dan dat het van Riverside heeft. Ik begrijp werkelijk waar niet waarom dit materiaal niet lekker bewaard is voor de volgende Lunatic Soul-schijf. Alle tracks zijn instrumentaal en staan vol met drumloopjes en andere vreemde geluidselementen die we beter plaatsen bij het side-project. Mocht je de bonus-editie dus aan gaan schaffen onder het motto ‘des te meer Riverside des te beter’, dan kom je bedrogen uit.
Riverside-adepten zullen zeggen dat de band zich doorontwikkeld heeft. Dat zal. Ik blijf het jammer vinden dat die heftige uitbarstingen van weleer in de koelkast gezet zijn. Het mochten dan wel gewoon oude Queen/Led Zeppelin-trucen zijn maar het werkte altijd erg goed. Een rustige passage en dan op het juiste moment ongenadig hard uit de hoek komen. Ik hoop maar dat Riverside in de toekomst nog tot dezelfde inkeer kunnen komen als Paradise Lost dat gedaan heeft anders gaat er een tijd komen dat Zware Metalen een album van onze Poolse vrienden aan zich voorbij gaat laten gaan. Gelukkig hebben ze met hun eerdere albums hoge punten gescoord maar het gemiddelde gaat nu wel een stuk naar beneden. Op 17 en 18 oktober in, achtereenvolgens, Hedon te Zwolle en 013 in Tilburg. Hopelijk spelen ze ook nog voldoende oud stevig werk.
Tracklisting:
- Lost (Why Should I Be Frightened by a Hat?)
- Under the Pillow
- #Addicted
- Caterpillar and the Barbed Wire
- Saturate Me
- Afloat
- Discard Your Fear
- Towards the Blue Horizon
- Time Travellers
- Found (The Unexpected Flaw of Searching)
Line-up:
- Piotr Grudzinski – Gitaar
- Mariusz Duda – Bas, Zang
- Piotr Kozieradzki – Drums
- Michal Lapaj – Keyboards
Links: