In 2016 verraste Redemption na een stilte van vijf jaar met het sterke album The Art Of Loss, waar de band zich revancheerde voor het zwakke This Mortal Coil. Amper twee jaar later ligt nu Long Night’s Journey Into Day alweer op mijn draaitafel rondjes te draaien.
Long Night’s Journey Into Day is het eerste album met zanger Tom Englund (Evergrey). Ray Alder bleek te druk met Fates Warning om een actieve rol te blijven spelen in Redemption na de release van het vorige album. Daarom is kort na de release daarvan besloten om afscheid van elkaar te nemen. Een grote verandering zou je zeggen, aangezien Ray Alder met zijn karakteristieke stem een belangrijke factor in het geluid van de band was.
Al snel nadat de plaat aanvangt met Eyes You Dare Not Meet In Dreams blijkt dat deze personele wisseling verrassend genoeg niet enorm van invloed is op het geluid van de band. De wijze waarop Tom Englund de zangpartijen invult, komt sterk overeen met zijn voorganger. Wellicht heeft dit ook te maken met het feit dat de muziek al kant en klaar was voordat hij zijn zang eraan toe voegde. Wel zingt Englund hier met een gedrevenheid die we bij Alder sinds Snowfall On Judgement Day al niet meer hoorden op een Redemption-album.
Muzikaal ligt het album ook in het verlengde van het vorige album. Aanvankelijk was ik daardoor enigszins teleurgesteld, maar meerdere luisterbeurten verder overtreft dit album zijn voorganger toch. De band klinkt op dit album net wat feller en urgenter. Luister maar eens naar de al genoemde opener of het venijnige Little Men. Fans van Dream Theater mochten wensen dat hun geliefde band nog eens zo gepassioneerd klonk. Deze felheid heeft naast de komst van Englund ook te maken met het drumwerk van Chris Quirarte, die hier topwerk aflevert. Ook de uitstekende mix van Jacob Hansen zorgt ervoor dat de band net even wat steviger staat. In de vorm van Indulge in Color (favoriet samen met het titelnummer) en And Yet staan er ook nummers op de plaat die de rustige kant van de band laten horen en zorgen voor afwisseling. Het afsluitende, tien minuten durende titelnummer, brengt al deze afwisseling nog eens samen. Enige minpunt is naar mijn mening de minder geslaagde cover van New Years Day (U2).
Omdat leadgitarist Bernie Versailles nog steeds herstellende is van een aneurisma, zijn de gitaarsolo’s ingespeeld door Chris Poland (ex-Megadeth) en Simone Mularoni (DGM). Zij waren op het vorige album ook al van de partij en leveren op het nieuwe album weer spetterend gitaarspel af.
Voor september dit jaar staan er enkele optredens in de VS gepland. Nick van Dyk heeft al laten weten daarna verder te willen schrijven aan nieuw materiaal voor de opvolger van dit album. Slecht nieuws voor fans die de band na zeven jaar eindelijk weer eens in deze contreien willen zien optreden, maar zolang Van Dyk als songwriter in deze vorm steekt, juich ik zijn werklust alleen maar toe.
Score:
89/100
Label:
Metal Blade Records, 2018
Tracklisting:
- Eyes You Dare Not Meet in Dreams
- Someone Else’s Problem
- The Echo Chamber
- Impermanent
- Indulge in Color
- Little Men
- And Yet
- The Last of Me
- New Year’s Day
- Long Night’s Journey into Day
Line-up:
- Tom Englund – Zang
- Nick van Dyk – Gitaar, Keyboards
- Sean Andrews – Basgitaar
- Chris Quirarte – Drums
Links: