Raventale – Long Passed Days
BadMoonMan, 2008
Tijd voor tijdloosheid. Raventale uit Oekraïne stuurt ons hun beste wensen, inclusief hun tweede album Long Passed Days. Een goede zaak dat toch de naam niet in dat vreemde schrift stond, anders hadden we er allemaal het raden naar om welke plaat het ging. Raventale is Astaroth, hij speelt doom en black.
Wat wel meer het geval is bij bands uit Oekraïne (en Rusland) zijn de lang uitgesponnen soundscapes. Herhaling, ondersteuning door stille maar felle keys, epiek en het momentum van de basgitaar laten varen op de tikken van de metronoom. De doom die dat creëert is meermaals een indrukwekkend product. Raventale slaagt er in om dat over te brengen, in een spontane en ongeforceerde manier. Deze beladen methodiek heeft veel weg van het vroegste stadium van Anathema. Dat steekt Raventale ook helemaal niet weg, daar ze het nummer Sunset of The Age van Anathema‘s The Silent Enigma coveren. Eigenlijk verschilt het niet zoveel van de andere nummers op Long Passed Days. Prima keuze dus, en mooi gebracht. Het geeft ook mooi weer dat er ondanks de melodie veel melancholie in deze plaat zit (check From The Black Wells Of Time op de MySpace).
Er zit ook een black aspect aan. De grunt/scream is bedroevend zwart en distorted, zeker naast het gemijmer van het poëtisch woord. En er zitten snellere stukken in, de percussie heeft de drang naar altijd iets meer viriliteit, als een gecontroleerde agressie. Een passief-agressieve plaat dus, die er best mag zijn. Bravo.
Luistertip: My Silhouette Leaving Far Away. Triest, en mooi.
Tracklisting:
- By Gritting of Pain (Nostalgia)
- Of Days Long Past
- Up and Beyond the Horizon (Both Like Birds)
- Sunset of the Age (Anathema cover)
- From the Black Wells of Time
- My Silhouette Leaving Far Away
Line-up:
- Astaroth – Alles
Links: