Aan Isis- en Neurosis-klonen is er geen tekort, maar geen enkele komt zo dicht in de buurt van het origineel als het Italiaanse POSTVORTA. Zonder te storen, welteverstaan. De mix van post-rock, post-metal en sludge van de heren benadert de legendarische Amerikaanse grootmeesters, en mag gerust als Europese tegenhanger genoemd worden. Dus, haal dat R.I.P.-Isis-doodsprentje maar van je schouw, en zet deze Carmentis in de plaats.
Het corpus van de plaat, het drieluik Colostro, Cervix en Patau is een stevige brok post-metal, die ik zonder beter weten op Panopticon of Oceanic van Isis zou pinnen. De stem van Andrea Fioravanti is wat lager, heser en raspt meer, maar de opbouw van de nummers en het geluid van de bas en gitaren komt akelig dicht bij het origineel van Aaron Turner en de zijnen. POSTVORTA weet een goede mix te maken van zware repetitieve, middelzware opbouwende en lichte atmosferische stukken. SPOILER ALERT: de pig squeels van Black Table-vocaliste Mers Sumida op het einde van Patau hadden er wat mij betreft af mogen vallen. Desondanks raad ik dit album zeker aan bij alle liefhebbers van het genre, en zeker zij die het, zeven jaar na datum, nog steeds moeilijk hebben met de split van Isis.
Score
82/100
Label
Third I Rex, 2017
Tracklisting
- 15
- Colostro
- Cervix
- Patau
- 13
Line-up
- Andrea Fioravanti
- Nicola Dona
- Raffaele Marra
- Dario Foschini
- Mirko Aba
- Andrea Miserocchi
Links