Plaagdrager – Rampspoed & verdriet

Geschreven door op 09-01-2022 om 22:00.

Nederlands, black metal en een naam die zo actueel is als Covid. Eind vorig jaar kwam deze uit, in eigen beheer. Het drietal Patel, Riethorts en de Boer, bijgestaan door het hard kloppende kloppend hart Nijenhuis (ons allen bekend van Atrocity en Leaves’ Eyes), liet dit debuutalbum optekenen genaamd Rampspoed & verdriet. De hoes verraadt het feit dat we een sprong terug maken in de tijd, en dat we niet Covid maar de pest -Yersinia Pestis- als de plaag in kwestie moeten aanhoren.

Mijn adem plant een zaad, een parasiet
Met de ratten als mijn ruiters
en mijn ruiters brengen rampspoed en verdriet

Volledig in het Nederlands, verstaanbaar en wel, komen de teksten ons tegemoet. Wijs gekrijst, met hier en daar een tweede strook clean gezang van Joris van Gelre in de refreinen. Veel nummers volgen een midtempo traject, met venijnig zure riffs, die ondanks een erg nette productie niet steriel klinken. Mij persoonlijk doet het denken aan de laatste Sarke, die eveneens met veel midtempo – headbangbare black ‘n roll – transparantie en een verstaanbare strot verscheen in 2021. Alleen heeft Plaagdrager een gemener en – je verwacht het niet – zieker geluid, dat van mij mag vergeleken worden met Khold. Dit album is opgenomen in de Bolthorn Studio, die mij onbekend is. Mogelijk is er een link tussen de overleden Nederlandse blackmetalband Bolthorn, maar dat ben ik niet zeker.

Vooral de thrashy black ‘n roll nummers op deze plaat maken me enthousiast, een nummer als Kluizenaar bijvoorbeeld, dat ondanks een niet al te extreme sound toch een aanstekelijke zuurtegraad bezit dat het brouwsel in mijn zwarte kan(t) laat opborrelen. Zélfs met sfeervolle akoestische gedeelte halfweg. Sfeer en ongezelligheid zijn er in overvloed op Rampspoed & verdriet, al zijn het niet de evil en de kult-specerijen die je mogelijk verwacht. Geen lofi, geen demonische dissonantie, geen psychedelische effecten. Plaagdrager brengt complex- en pretentieloze black, zoals gezegd in verstaanbaar Nederlands, met strak headbangbare ritmes en relatief originele structuren. Vergeet ook zeker niet naar het snelle en uiterst strakke Slaaf van Gula te luisteren.

De oneindige lust naar vlees
Eindigt tussen hoop en vrees
Pas als mijn wil is beschadigd
Wordt mijn lichaam verzadigd

Heerlijk. De score onderaan is niet weinig en wordt geheel niet vanuit sympathie gegeven, wel omdat het een solide en sfeervolle plaat is zonder meer. Eventueel wil ik wel nog discussiëren over de twee bonuspunten, omwille van de inbreng van Albert Camus. O ja, voor mij gewoon zwart alsjeblief.

Score:

82/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

1. Opening
2. Yersinia Pestis
3. Dans met mij, miasma
4. Blindeman
5. Kluizenaar
6. De angst van dwazen
7. Slaaf van Gula
8. Horde van het brakke water
9. Paradigma
10. Kwaadspraak
11. Woestenij
12. Slot (De pest)

Line-up:

  • E.K. Patel – Bas
  • N. Riethorst – Gitaar
  • C.W. de Boer – Keel

Links: