Persona Non Grata – Shade in the Light
Sensory Records, 2009
Griekse progressieve metal. Ik heb even mijn hersenen gepijnigd, maar ik denk
niet dat ik al een dergelijke band ben tegengekomen. Veel black metal uit Hellas,
ja, maar nog geen progressieve metal. Bij deze dus.
Deze eerste kennismaking met Persona Non Grata is beslist geen
onaangename, want Shade in the Light is een leuk plaatje geworden. Het is
prog, dus het lijkt me bijna logisch dat ik Dream theater even noem. Maar
goed, die band heeft dan ook duizend gezichten en elke progband doet wel ‘s iets
dat lijkt op iets van Dream Theater. Maar er zijn ook andere parallelen.
Poverty’s No Crime bijvoorbeeld, maar ook de brede akkoorden van een
vroege Pain of Salvation hoor ik soms terug. Al moet ik onderstrepen dat
Persona Non Grata een stuk conservatiever is dan laatstgenoemde.
Naarmate de luisterbeurten zich optellen, merk ik trouwens steeds meer hoe leuk
ik deze band vind. Geen topper, maar toch zeker een goeie subtopper. Het enige
wat me een beetje tegenstaat aan Persona Non Grata is de zang. Die is
nogal dramatisch en gezwollen bij momenten. Dat had in de vroege jaren negentig
misschien nog gekund, maar nu vind ik het een beetje té. Telkens wanneer Axiotis
uithaalt en zijn stembanden laat trillen, vertrekken mijn mondhoeken toch een
beetje. Misschien is het een kwestie van smaak, maar ik durf te gokken dat meer
mensen zich hieraan zullen storen.
Concluderend kan ik stellen dat Persona Non Grata in de toekomst zeker
een rol zou kunnen spelen in de huidige prog-scene, mits men toch wat aan die
zang gaat doen. Verder een heel onderhouden album met enkel sterke songs.
Tracklisting:
- Before The Reason
- Dual Unity
- Single Unity
- Collision Course
- Fives
- Shade In The Light
- Longing
- Empty Shadows
- Personal Gratitude
- Stillness
Line-up:
- Chris Gatsos – Guitars
- John Ioannidis – Keyboards
- Bill Axiotis – Vocals
- Akis Gavalas – Drums
- Chris Vogiatzis – Bass
Links: