Paradise Lost – Tragic Idol
Century Media Records, 2012
De omgekeerde evolutie van Paradise Lost wordt met Tragic Idol bestendigd. De van oorsprong gothic metalband raakte eind jaren ’90 in de ban van de melancholische elektronica en verliet langzaamaan het metalen pad. One Second kon er nog mee door, maar met albums als Host en Believe In Nothing trok Paradise Lost een broek aan die niet paste. Paradise Lost trad schoorvoetend op haar schreden terug met de albums Symbol Of Life en Paradise Lost. Oude fans zochten weer toenadering. Vanaf In Requim werd de toenadering een omhelzing van een lang verloren geachte vriend. En na Faith Divides Us, Death Unites Us is daar dan nu Tragic Idol.
Tragic Idol is weer een stap dichter bij de sound die Paradise Lost met albums als Shades Of God, Icon en Draconian Times groot bracht. Treurende tot op het bot indringende gitaarleads van Greg Mackintosh en depressieve, bijtende zang van Nick Holmes. Het zijn toch de twee stijlfiguren die standaard aanwezig zijn in de songs van Paradise Lost en de platen van karakter voorzien. Ook op Tragic Idol zijn ze weer ruimschoots aanwezig. Maar hoe goed de nummers ook zijn, hoe uitgebalanceerd ook dit album weer is, het kan niet tippen aan de sfeer van de platen die overduidelijk als blauwdruk hebben gediend voor dit nieuwe album.
Het is lastig er de vinger op te leggen. Na meerdere luisterbeurten constateer ik dat het niveau constant en hoog is, maar dat er geen nummer is dat er écht uitspringt. Maar wat mij nog het meeste “stoort” is de klinische, digitale productie. Paradise Lost schijnt zelf erg tevreden te zijn over de productionele inspanningen van Jens Bogren. Ik word er persoonlijk niet zo warm van. Ik mis het doffe van Shades Of God, het wollige van Icon of de meer ruimtelijke perfectie van Draconian Times. Producties met een uniek karakter die net dat extra’s gaven aan Paradise Lost. Het verschil tussen goed en kippevel. Ik pleit dan ook voor een terugkeer (geen idee of dat mogelijk is) van Simon Efemy achter de knoppen.
Uiteindelijk kan de liefhebber Tragic Idol blind aanschaffen. Paradise Lost voldoet ruimschoots aan de geschapen verwachtingen. De nummers zijn sterk, Mackintosh laat zijn gitaar weer huilen en Holmes treurt weer als vanouds. Verassingen behoren inmiddels tot het verleden. Tot genoegen van velen. Tragic Idol laat een band horen die weet waar haar kracht ligt en daar optimaal van gebruik maakt. En toch denk ik dat er meer in het vat kan zitten.
Tracklisting:
- Solitary One
- Crucify
- Fear Of Impending Hell
- Honesty In Death
- Theories From Another World
- In This We Dwell
- To The Darkness
- Tragic Idol
- Worth Fighting For
- The Glorious End
Line-up:
- Nick Holmes – zang
- Gregor Mackintosh – gitaar
- Aaron Aedy – gitaar
- Stephen Edmondson – bas
- Adrian Erlandsson – drums
Links: