Panzerchrist – The 7th Offensive
Listenable Records, 2013
Voor de zevende keer trekken de Deense tanks ten aanval. De vierde aanval was ongetwijfeld de sterkste van allemaal, Roomservice dwong de death metal-wereld even op zijn knieën. Het is ook met reden één van mijn drie favoriete death metal platen aller tijden. Daarna werd het iets minder, maar de naar blackened death metal wordende albums daarna garandeerden een verblijf in de death metal-elite. Nu is er nummer zeven, met een nieuwe zanger (Søren Tintin Lønholdt) en een nieuwe gitarist (Nils Petersen), beiden zonder ervaring op het hoogste niveau.
Nummer zeven begint met een lekker openingsnummer waarin de riff primeert, samen met het soleerwerk. Meteen valt op dat de zanger bijzonder old school grunt en niet meteen de sterkste grombeer van de klas is. Het spel ontploft pas echt met Foreign Fields. Wederom een übervette riff, genre Vomitory/Bolt Thrower. Drummer Simon Schilling onderscheidt zich als beest, het uiterst sterke skelet van deze band, met onmenselijke kenmerken. Uiterst snel, uiterst bruut, strak en denderend als de tank op de cover, hij is de verpersoonlijking van Panzerchrist. Ook In The Name of Massacration trekt hard van leer, met zowaar een atmosferische melodische solo na een kwart nummer en uiterst snelle black metal-blasts halfweg. Voor de liefhebbers van de blackened death die we de vorige platen hoorden. Enorm bruut en agressief tegelijkertijd. Stronghold of Hill 666 trekt die lijn door. Hierin wordt duidelijk hoe sterk dit gezelschap muzikaal is en hoe zwak die grunter uitvalt te midden dit oorlogsgeweld. Dogger Dead is een ouderwets Panzerchrist-nummer met een sterke arpeggio-riff, lekker melodisch dubbel gitaarwerk en een allround mortiergeluid. Degelijk doch te kort.
Het meest opmerkelijke nummer is Mass Attack of the Lychantrope Legion, waarin de brute death een enkele melodische pagan-riffs (denk Einherjer) aangemeten krijgt en een sfeermakende synth. Het doet me bijna denken aan Amon Amarth. Heel vreemd. Kill For Revenge is opnieuw een knaller die midtempo begint, met een vette riff. In het tussenstuk wordt er ferm geblast in een steeds melodischer wordend scenario. Drone Killing is gelukkig weer een pak harder en bruter, één van de betere nummers van deze plaat. Denderend als een tank met machinale precisie, ouderwets verpletterend. Ook Napalm Alarm voldoet aan deze criteria.
In vergelijking met Roomservice moet ook deze zevende het onderspit delven. net zoals alle andere Panzerchrists. Ondanks mijn gemekker ben ik toch bijzonder blij dat deze band nog steeds bestaat en degelijke muziek maakt. Ondanks deze vrij zwakke grunter vind ik deze nieuwe plaat nog beter dan Regiment Ragnarok, zelfs een kanshebber op de jaarlijst. Vooral in de wagen is deze plaat een absolute tip.
Tracklisting:
- Panzer the 7th Offensive
- Foreign Fields
- In the Name of Massacration
- Stronghold of Hill 666
- Dogger Dead
- Mass Attack of the Lychantrope Legion
- Kill for Revenge
- Drone Killing
- Napalm Alarm
- Pig Parade
Line-up:
- Søren Tintin Lønholdt – Vocals
- Nils Petersen – Guitar
- Michael Enevoldsen – Bass
- Simon Schilling – Drums
Links: