De EP All Witches Shall Burn viel in de handen van collega Aarts terwijl ik het album daarvoor Last Of A Kind nog onder de loep nam. We zitten inderdaad bij de Deense death/blackmetalmachine Panzerchrist. Maleficium Part I is het vervolg van de band rond de heer Enevoldsen die je ook gewoon bij zijn voornaam mag aanspreken, Panzergeneral. Hij is immers diegene die de boel dirigeert, al jaren. Want dit Maleficium Part I is zomaar weer eventjes plaat nummer negen. Nog niet zo lang geleden besloten de heren en de dame van deze Deense band één van hun cultklassiekers nogmaals uit te brengen, Room Service.
Ik zie dat het logo veranderd is en, en dat is een goede zaak, dat de band ook voor een fatsoenlijk hoesontwerp heeft gekozen. De hoes van Last Of A Kind kon me toch niet bekoren. Met het aangepaste logo en een vette hoes gaat het vermoeden rijzen dat de band misschien eerder de death- dan de blackmetalkant heeft gekozen. Zou het zomaar kunnen?
Goh, het zou zo kunnen kloppen. Want met de heer Lungskov op de drumkruk wordt er gekozen, al meteen vanaf de eerste seconde, voor een potje rammen, beuken, raggen en ik weet niet wat nog allemaal. Het enige wat nog enigszins aan wat black metal doet denken zijn de schuurpapieren stembanden van mevrouw Rosenlund Ahl. Blood Leeches is gewoon een goederentrein die zomaar eventjes onaangekondigd je huisje komt binnen denderen. De muziek op dit album kan dus zo op zich nog wel de vergelijking maken met eerder werk toen tanks nog door je voortuintje ploegden.
Hoe zwak je vlees ook mag zijn, het zal vermoedelijk wel in stukken gereten worden als de Denen passeren. Ze hanteren daartoe een vlijmscherp melodisch riedeltje, lekker mag je dit best noemen. Het geheel dendert en walst verder mede door de gortige productie van niemand minder dan Tue Madsen. Zijn Antfarm Studios bleek de ideale uitvalsbasis voor de mixing en mastering van dit nieuwe oorlogsepos. Over de gracht hangt er wat mist, een knotterende bas geeft dit op zich wel goed aan. De rollende drums zijn een welgekomen hulpmiddel om verder door de modder te ploeteren. Iets wat je op eerder werk van ander Deens deathmetalgeweld, Illdisposed, ook al te horen kreeg. Zo komen beide bands toch opnieuw wat samen.
Jongens, jongens moet er nu zo gegild en geschreeuwd worden? Tja, om tot een bekentenis te komen moet je soms wat moeite doen. Confessions verwoordt zo op muzikale wijze hoe pijnlijk het kan zijn wanneer je uit elkaar wordt gereten. Vervolgens zal je ook niet de tijd krijgen om op adem te komen. Klassieke blasts, hammerblasts, gorgelende bas en snelle dubbele basthema’s worden in dit nummer ook op een brute wijze naar je toegeworpen. Arggg!!! De dame en heren hebben hun beste nummer bewaard voor het einde van de plaat want Savage Daughter doet me aan de oude Panzerchrist denken! Wat een brute teringherrie!
De keuze van deze Denen van Panzerchrist om duidelijker de deathmetalkaart te trekken is zeker geen verkeerde. Jammerlijk gaat zo wel wat van hun eigenheid verloren op dit Maleficium Part I. Maar niet getreurd, op dit album staan nog genoeg vrolijke en olijke deuntjes waaraan je je kan aan verlekkeren.
Score:
75/100
Label:
Emanzipation Productions, 2024
Tracklisting:
- Blood Leeches
- Weak Is The Flesh
- Mist On The Moat
- Confessions
- Sister Death
- Curse Of Desire
- Savage Daughter
- Ritual
Line-up:
- Michael Enevoldsen – Basgitaar, keyboard
- Frederik O’Carroll – Gitaar
- Sonja Rosenlund Ahl – Zang
- Danny Bo – Gitaar
- Ove Lungskov – Drums
Links: