Het is 2010, je bent 19 jaar en op tournee in het Verenigd Koninkrijk. Op dit eigenste moment bevind je je in een obscure platenzaak in Birmingham kijkend naar een vrij lelijke vaalgroene cd van één of ander bandje waar je nog nooit eerder van gehoord hebt. Thrice. Het album heet Vheissu en op goed geluk besluit je om deze mee te nemen. Nu, acht jaar later heeft dat album een enorme impact gehad op je songwriting en algemene muziekbeleving. Zonder zou je niet dezelfde persoon zijn. Kan Palms, hun tiende album, dit ook? Hun albumhoezen zijn er alvast niet erg op vooruit gegaan, als dat een indicatie mag zijn.
De eerste klanken van Only Us zijn bevreemdend en doen denken aan een Thrice meets Stranger Things. Zeker en vast een nieuwe sound voor de band, maar anderzijds ook meer radiovriendelijk dan je van Thrice gewend bent. De band heeft in het verleden al zwaar geëxperimenteerd met toetsen, vooral op het water gedeelte van The Alchemy Index, maar nooit eerder heeft Thrice de toetsen gebruikt om de muziek hard te laten zijn. Dat trucje herhalen ze nog eens op The Dark, dat prachtig afgesloten wordt met een koor. Een nummer dat staat als een huis en zo bij de beste uit hun catalogus kan.
Just Breathe zou zo op het luchtgedeelte van The Alchemy Index kunnen staan en is heerlijk dromerig, geholpen door Emma Ruth Rundle die het studiokoor van Dustin ondersteunt. Je voelt je zo licht als een veertje tot Everything Belongs je door het volle stemtimbre met de voeten op de grond zet. Dat toont de klasse van een zanger als Dustin. Everything Belongs eindigt met een licht valse piano en gekraak van de bijhorende kruk. Meer dan een knipoog naar het aardegedeelte? My Soul kabbelt hierna voort en is niet erg interessant, maar A Branch in The River brengt terug tempo, pit en lekker overstuurde gitaren. Hold up a Light heeft de meest typische akkoordprogressie en is een meer ‘punky’ nummer waar je weinig over moet nadenken. Gewoon lekker knallen met het hele gezin, want het is o zo radiovriendelijk. Gelukkig weet Thrice deze tendens nog te doorbreken met afsluiter Beyond The Pines dat een heel stuk oprechter overkomt en meteen grijpt. Terwijl de laatste klanken van Palms door de kamer echoën blijf ik met waterige ogen en een overmeersterende melancholie achter. We mogen eerlijk zijn, toch?
De variatie aan emotie en klanken die Thrice weet tentoon te stellen op Palms is verbazingwekkend. Hoewel Thrice duidelijk favoriete toonladders en intervallen heeft die de sound deels karakteriseren kunnen ze door slimme tracklisting en geëxperimenteer herhaling vermijden. Hiermee bevestigt Thrice dat ze bij de meest vooruitstrevende rockgroepen van het moment horen. Palms is niet van hetzelfde kaliber als Vheissu, maar als ik in 2018 terug 19 jaar was en ik in die obscure platenzaak Palms in mijn handen zou hebben gehad zou dat een bijna even grote impact hebben gehad. Verplichte kost.
Score:
90/100
Label:
Epitaph Records, 2018
Tracklisting:
- Only Us
- The Grey
- The Dark
- Just Breathe
- Everything Belongs
- My Soul
- A Branch in the River
- Hold Up a Light
- Blood on Blood
- Beyond the Pines
Line-up:
- Dustin Kensrue – gitaar, vocalen, toetsen
- Teppei Teranishi – gitaar, vocalen, toetsen
- Eddie Breckenrigde – bas
- Riley Breckenridge – drums
- Emma Ruth Rundle – gastvocalen
Links: