Paceshifters – One For The Road
Suburban Records, 2010
Punkrock van eigen bodem en gespeeld door een stel jonge gasten. Dat mag een verrassing heten in een tijd dat punk nu echt geen hoogtepunt qua populariteit kent. Enigszins verbaasd luister ik dan ook naar het debuut op schijf van Paceshifters. Deze gasten mengen punkrock en speedrock tot een explosief geheel. Punkrock ’n roll is miscchien wel de juiste omschrijving. Paceshifters is dus de naam van dit trio en het debuut en hun eersteling heet One For the Road.
In 2008 beginnen drie jongens uit het oosten van het land een bandje. Ze spelen aantrekkelijke punk/speedrock en worden al snel opgepikt door de mensen van Peter Pan Speedrock en Textures en schieten als een komeet omhoog in het muziekwereldje. Was bij de start van de Paceshifters de band Supersound nog één van de grote voorbeelden, in 2009 waren ze met de jongens aan het toeren en ook nu is dat weer het geval. Jonge knullen die een vlot stukje muziek maken en er goed uitzien, het kan dan ook niet uitblijven dat het altijd weer aandachtsgeile, selfkickende, zelfbenoemde Radio 3-genie Chiel Beelen de band oppikt en ervoor zorgt dat de jongens ook op tv bij zijn maatje Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door hun kunstje mogen vertonen. Bovendien worden ze opgepikt door Suburban Records, die de cd gaat uitbrengen, hoe snel kan het gaan.
Een lekker plaatje is het geworden, dat debuut. One For The Road swingt de pan uit en Paceshifters laat zien dat goede rock ’n roll in opzet heel simpel kan zijn. Dit trio is goed op elkaar ingespeeld en weet de nodige variatie aan te brengen in de muziek. Je zou niet zeggen dat dit een plaat is van drie jonge jongens die pas relatief kort met elkaar spelen. Drums en bas zijn simpel, maar wel gevarieerd en het gitaarwerk is beperkt maar effectief. Ik heb het gevoel dat men in de zang wat te geforceerd ruig wil lijken, maar zodra het er iets rustiger aan toe gaat, wordt dat een stuk beter. In tekst- en songwriting valt overigens ook nog wel vooruitgang te boeken.
Ik hoop dat de jongens zich niet kapot laten hypen. Als ze de kans krijgen om ook in de komende jaren met de groteren uit het rock ’n roll-wereldje samen te werken, en als ze nog iets meer een eigen geluid gaan ontwikkelen, dan kunnen we nog veel plezier aan deze band gaan beleven. Voor nu is One For The Road al een prima plaat met een stevige productie, die nu al internationaal aandoet. Van mij mogen ze de ballad overslaan, maar verder heb ik in ieder geval weinig op- en aan te merken. Het is goed maar kan nog veel beter, zou ik willen zeggen.
Tracklisting:
- Rock ‘n’ Roll Trip
- Beauty Queen
- Good Or Bad
- Raise A Little Hell
- Age Of The Millennials
- No Job
- Your Voice
- I Don’t Listen
- Bore Out
- Dad
- Starting Over Again
- Too Dirty
- Hey Judge
Line-up:
- Paul Dokman – Vocals, Bass
- Seb Dokman – Guitar, Vocals
- Koen Klarenbeek – Drums
Links: