De topper van onze jaarlijst uit 2016 is weer terug met een nieuw album. Dat betekent uiteraard niet dat we van het Finse Oranssi Pazuzu niets meer hoorden de voorbije jaren. De band is aardig actief geweest met twee EP’s en het project Waste of Space Orchestra, dat hij in het licht van Roadburn samen met Dark Buddha Rising in leven riep. Dat was vorig jaar, dit jaar is het tijd voor Mestarin Kynsi en het is duidelijk dat dit potten gaat breken. Ook Nuclear Blast had zo’n voorgevoel.
Het zou niet eerlijk zijn om materiaal van deze Finnen met mekaar te gaan vergelijken, elke plaat is een diepgaande trip op zich en eigenlijk kan ik deze review net zo goed in december schrijven en nog steeds niet de mogelijkheid hebben om alles te verwoorden. Mestarin Kynsi, wat zoveel betekent als ‘de nagel van de meester’ sleurt je 50 minuten lang doorheen een trip waarbij black metal, psychedelische rock en atmosferische doom zich vermengen tot een geheel dat enkel en alleen deze heren je kunnen presenteren.
Herhalende baslagen, een draaikolk aan distortion en een psychedelische synthoverload die hier en daar wat abrupte breeklijnen kent en speelt met je mentale gezondheid, zo kan je de flow van deze nummers het best bespreken. Opener Ilmestys is op dat vlak een aperitiefje, maar met Tyhjyyden sakramentti krijg je echt wel de volle lading gepresenteerd. Toch laat deze band met Uusi teknokratia ook horen dat hij op deze schaal nog steeds weet te verbazen. Mechanisch psychedelische stootkrachten creëren een kille atmosfeer die wordt overspoeld door de stervensklanken van Jun-His en je meteen de diepte intrekken. Het haar komt me echt overeind als deze machine stilvalt na vier minuten en waarbij alles in je gezicht explodeert een minuut later. Een ongelofelijk muzikale presentatie die nog veel beter uitpakt met de Fritz Lang-geörienteerde clip erbij.
Even wat gas terug bij aanvang van Oikeamielisten sali, maar van mentaal rustige nummers moeten deze heren niet weten, gaandeweg word je dus ook weer meegetrokken op dit nummer, met aan het eind van de track zelfs wat psychedelische gelaagdheid die je echt wel even doet flippen in je hoofd. Heerlijk toch. Mogelijk sluit de trip die op me afkomt bij Kuulen ääniä maan alta vervolgens het meest aan bij bepaalde golven van Värähtelijä uit 2016, al lijkt de band hier nog net iets meer te spelen met synthnoten en psychedelische orgelklanken om je een wat ander gevoel te bezorgen. Wie dacht dat Oranssi Pazuzu bij de afsluiter op deze plaat echter wat gas zou terugnemen, komt bedrogen uit. Taivaan Portti, de poort naar de hemel, bouwt zonder twijfel op herhaling, maar die herhalende lagen zijn bulderend en dreigend en gaan gaandeweg over naar hogere regionen op basis van synthgolven. Ongelofelijk hoe je met deze donkere en dreigende massa toch een invulling krijgt van de eigenlijk naam van het nummer.
Mestarin Kyrsi is op die manier weer gezet naar de hand van de meesters. Neen, geen enkele band in het psychedelische (black)metallandschap doet dit op dit moment na en op die manier is ook deze plaat weer een ijzersterke nieuwkomer voor deze illustere en enigmatische Finnen. Blijf deze plaat dus draaien en beslis in december weer of hij bovenaan je lijst verschijnt, ik zal hetzelfde doen. Een mooie tip om even mentaal van de wereld te zijn.
Score:
90/100
Label:
Nuclear Blast, 2020
Tracklisting:
- Ilmestys
- Tyhjyyden sakramentti
- Uusi teknokratia
- Oikeamielisten sali
- Kuulen ääniä maan alta
- Taivaan portti
Line-up:
- Ontto – Basgitaar, zang, synth
- Korjak – Drums
- EviL – Synth, orgel, effecten, percussie, zang
- Jun-His – Zang, gitaar
- Ikon – Gitaar
Links: