On Thorns I Lay – Angeldust
On Thorns I Lay is een Griekse band die de trend volgt die andere depressieve
melodische metalbands als Paradise Lost en Katatonia uit zetten. Waren vorige
albums nog zeker metal te noemen, nu zitten er grote stukken bij die je zeker
onder de rock mag plaatsen. Als je On Thorns I Lay een plaatsje in de metal
wereld moest geven zou ik zeggen dat ze zich bevinden in het gebied tussen de
latere Paradise Lost albums, het latere Katatonia werk en bands als Love Like
Blood.
Deze band word elk album weer geplaagd door wisselingen in de line-up. Alleen
Stefanos en Chris zijn al meerdere albums in de band aanwezig. de volledige
line-up op dit album is alsvolgt:
- Stefanos – Bass & vocals
- Chris – Guitars & keyboards
- Evans – Drums
- Claudia – Female vocals (wat erg raar is dat op alle foto’s vier mannen
staan en geen vrouw)
Voor het album zijn ook enkele sessieleden aangetrokken voor extra vocalen en
viool, de violiste was eerst een vast lid van de band, maar word nu alleen als
sessiemuzikante gezien.
Het album "Angeldust" komt op zich prima over. Het is lekkere
gothicrock/metal, maar ik kan nou niet zeggen dat ik veel verrassende dingen
hoor. De nummers zitten goed in elkaar, geen rare fratsen, maar je hebt constant
het gevoel ‘goh, dit heb ik eerder gehoord’, het lijkt net allemaal iets teveel
op de eerder genoemde bands. De zanger klinkt als hij clean zingt naar Love Like
Blood, en als hij rauwer zingt naar Nick Holmes ten tijden van Host.
Gitaargeluid heeft veel weg van Katatonia en Love Like Blood, en helaas is het
riff-werk nou ook niet verrassend te noemen.
Denk nou niet dat het bagger is, dat ook weer niet, maar ik denk dat men deze
cd een aantal keer zal draaien en dan waarschijnlijk zal vergeten als er van een
soortgelijke band een release komt die wel vernieuwend en verrassend is.
Nog eventjes de tracklist:
- Sick Screams
- A Light In Paradise
- Deep Thoughts
- Angeldust
- Moving Cities
- Black Cold Nights
- Independence
- Neverending Hope