Omega X – The Promise
Eigen beheer, 2010
Soms vraag ik me af of ik toevallig een briefje op mijn rug geplakt heb gekregen waarop staat dat alle overbodige female fronted metal die het daglicht nooit had mogen zien naar mijn adres kan. Navraag wijst telkens uit van niet, maar ik kan me geen andere reden bedenken waarom ik platen als The Promise van het Belgische Omega X voor de kiezen krijg. Gruwelijk kort door de bocht is Omega X het zoveelste bandje wat zich op het gothic metal-pad begeeft waar bands als Within Temptation en Nightwish kennelijk nog steeds de grote voorbeelden zijn, en de zoveelste die het niet voor elkaar krijgt een fatsoenlijk product af te leveren.
Het materiaal klinkt ongeïnspireerd en weinig interessant. De heren muzikanten zijn capabel maar laten met uitzondering van gitarist Callaerts nergens horen tot meer in staat te zijn dan middelmatig spel, al kun je als muzikant ook niet de sterren van de hemel spelen als het ondermaatse materiaal het niet toelaat. En (verrassing!): het allergrootste probleem ligt weer eens bij de vocaliste, die meer dan eens behoorlijk toondove kreten uitstoot. Deze dame doet ongetwijfeld haar best, maar goed is het nergens te noemen en het is me ook een raadsel waarom niemand het arme kind erop attendeert dat de vocalen op een nummer als Xandria gewoon ronduit beschamend zijn. Dat de band, en dan met name de vocalen klinken alsof de heren en dame in een vochtige holle grot hebben staan spelen, helpt dan ook niet. De band heeft het zelf in de bijgeleverde bio-sheet over hun exceptionele vaardigheden; ik zeg ondertussen doodleuk: laat maar zitten, op deze ellende zit geen mens te wachten.
Tracklisting:
- The Road to Oblivion
- Requiem
- Xandria
- The Promise
- Full Moon
- The Silence and the Storm
- Angels of Destiny
- Atlantis
Line-up:
- Erik Callaerts – gitaar
- Dirk van Weerdt – bas, keyboards
- Bruce Cullen – drums
Links: