Old Man’s Child – In Defiance of Existence
Hier heb ik dus maanden naar uitgekeken: de nieuwe schijf van Old Man’s Child. Op de website gaf Galder zelf al aan dat de nieuwe CD een stuk extremer zou gaan worden dan de vorige en hij heeft woord gehouden. ‘In Defiance of Existence’ is de snelste Old Man’s Child-Cd tot nu toe. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de komst van meesterdrummer Nicholas die weer eens alle gaatjes vakkundig dicht weet te meppen.
Een andere ‘verandering’ in de muziek is het feit dat de muziek ook een stuk grimmiger (lees: minder vrolijk) is gaan klinken en dat heeft heus niet te maken met het snellere tempo. In het verleden waren alle nummers van Old Man’s Child een beetje opgebouwd rond eenzelfde structuur waar in het midden steevast een melodieus, episch stuk zat. Die stukken zijn nu dus grotendeels weggelaten.
Blijft over? Een lekkere black-metalplaat om je vingers bij af te likken. Dit album klopt gewoon: de productie is onberispelijk (Fredman Studio), het muzikale vakmanschap staat buiten kijf en de nummers zijn eindelijk wat ze zouden moeten zijn, nl. volwassen.
Uiteraard is Old Man’s Child nog steeds Old Man’s Child. De black metal is nog steeds melodieus, de keyboards zijn nog steeds belangrijk en vooral, de super-catchy riffs zoals alleen Galder ze kan maken, zijn weer volop aanwezig. Luister maar eens naar ‘Black Seeds on Virgin Soil’. Dit nummer herbergt zo’n beetje alles wat goed is aan deze CD: Sterke riffs, goeie melodieën, beukend, snel drumwerk en sferische keyboards. In de vorm van ‘In Quest of Enigmatic Dreams’ staat er zelfs een prachtig akoestisch riedeltje op de CD.
Net als bij ieder Old Man’s Child album is ook hier de bezetting weer anders. Nieuwkomer Nicholas Barker hamert lustig op de ezelsvellen, Jardar hanteert ook nu weer de lead –en ritmegitaar en de rest (vocalen, lead –en akoestische gitaar, bass en keyboards) komt voor de rekening van opperhoofd/bandbrein Galder. Met twee leden van Dimmu Borgir in de gelederen is de vergelijking met die band natuurlijk gauw gemaakt, maar al zijn beide bands altijd al verwant geweest met elkaar, toch ben ik van mening dat beide bands voldoende uniek klinken om hen beiden bestaansrecht te geven.
Verder meld ik nog even dat Gus G. van de Zweedse (symfonische) heavy metal-band Dream Evil twee soli heeft ingespeeld, te weten die op de nummers ‘Felonies of the Christian Art’ en ‘Life Depraved’ en dat het schijfje wordt opgesierd met een werkelijk prachtige hoes.
Concluderend stel ik vast dat Old Man’s Child weer eens met een ijzersterk album op de proppen komt die fans van melodieuze black metal zeker in de kast moeten hebben staan en dat deze CD een stuk sneller, vetter en extremer klinkt dan hun vorige albums. Wonderschoon… om euforisch van te worden.
Tracklisting:
1. Felonies of the Christian Art
2. Agony of Fallen Grace
3. Black Seeds on Virgin Soil
4. In Defiance of Existence
5. Sacrifice of Vengeance
6. The Soul Receiver
7. In Quest of Enigmatic Dreams
8. The Underworld Domains
9. Life Depraved