Nicholas Sansbury Smith is een Amerikaanse auteur. Hij schrijft post-apocalyptische sciencefiction en thrillers. Zijn boeken, veelal uitgebracht in een serie, gaan over hoe de mens zich na een wereldwijde catastrofe of epidemie heeft moeten aanpassen en met kunst- en vliegwerk weet te overleven. Zijn populairste series zijn Hell Divers, Orbs, Trackers en Extinction Cycle. Laatstgenoemde serie gaat over een door de mens gemaakt virus dat een wereldwijde pandemie veroorzaakt. Het virus verandert mensen in monsters: een strijd om te overleven tegen gemuteerde wezens valt de mensheid ten deel. Naast videogames, is de Extinction Cycle serie een uitermate belangrijke inspiratiebron voor het uit Portland (Verenigde Staten) afkomstige Old Machines.
Old Machines is een project met huidige en voormalige leden van onder andere Ænigmatum, Blood Ritual, Oxygen Destroyer en Skeletal Remains. De band beschrijft zijn muziek als Extreme Cosmic Metal (extreme kosmische metal). Een fraaie benaming, dat ergens het midden moet houden tussen black, death, power en thrash metal. De band streeft ernaar muziek te creëren die in lijn ligt met symfonische, epische black metal bands als Bal-Sagoth, Emperor en Obsidian Gate, waarbij het verhalende element van een band als Blind Guardian wordt vastgehouden. Een flinke mond vol…
Gelet op voorgaande zal het vast niemand verbazen dat het debuutalbum van de band de titel The Cycles of Extinction heeft meegekregen. Niet bijster origineel als je kijkt naar de titel van de boekenserie. Het is het eerste deel in een (uiteraard nog te verschijnen) reeks aan conceptalbums. De acht nummers op het album zijn verhalen over mysterieuze, kwaadaardige gebeurtenissen, over oorlog en genocide die massa-uitstervingen van verschillende aard op aarde op gang brengen.
De band neemt de tijd om hun verhalen te vertellen: geen van de acht nummers kent een speelduur korter dan zes minuten en met ruim elf minuten is opener Twilight of the Old Gods, and the Dawning of the First de langste van het stel. Samen zijn ze goed voor een uur aan muziek. De band schuwt het daarbij niet om op bepaalde momenten een enorme omhaal aan flamboyante keyboardlijnen in te bouwen. Het openingsnummer start met vier minuten aan flinterdunne, schimmige keyboardklanken, die een zwevend, ruimtelijk effect aan lijken te willen brengen. Het voelt helaas als een lome, te lang doorgetrokken start van het album en draagt helaas het gevaar met zich mee dat een deel van de belangstelling voor het album al vervlogen is, voordat het album goed en wel onderweg is.
Als het nummer, en daarmee het album, echt op gang komt, liggen de eerste vijf minuten al achter ons. De muziek toont zich gelaagd en kent plotselinge tempowisselingen, veelal een hoge snelheid, dik aangezette symfonische elementen, veranderingen van sfeer en lange tracks. Soms volgt versnelling op versnelling (Cycles of Extinction), dan wordt het tempo weer teruggeschroefd. Nummers als Extinguishing the Light of the Preludian Empire (Upon the Apex of their Glory) en Crescendo of Carnage – Warsong of the Singing Swarm (Swarm Wars I) zijn snel en scherp. De vocalen variëren van een typische brul tot vertellingen, waarmee een bepaalde vocale spanning wordt opgebouwd. En ondanks dat er het nodige gebeurt in de nummers, heeft de band het ook vrij toegankelijk weten te houden. De eerder genoemde rijkelijk aangebrachte orkestrale elementen, die ongetwijfeld bedoeld zijn om een epische, ruimtelijke sfeer te creëren, hebben een dusdanig bepalende rol toebedeeld gekregen dat het een stuk van de zwaarte opslokt. Of om het maar in het ruimtelijke thema te houden: alsof een zwart gat een deel van de energie absorbeert.
Op The Cycles of Extinction hebben de orkestrale elementen een dusdanig bepalende rol toebedeeld gekregen dat het veel van de spanning, levendigheid en energie van het album wegneemt. En dat is een gemiste kans. Maar misschien gaat dit voor jou helemaal niet op en ervaar je de extra dik aangezette orkestratie juist als verrijkend en weten ze bij jou wel een ruimtelijk gevoel op te roepen en/of een kosmos vol post-apocalyptische verschrikkingen te creëren. Houd jij van verhalende, epische albums of van de eerder genoemde namen in deze recensie, dan verdient dit The Cycles of Extinction van Old Machines het om beluisterd te worden. Bevalt het jou wel? Dan heb je meer on maar uit te kijken. De band zal met meer van dit soort albums gaan komen, want “Extinction… is only the beginning!”
Score:
72/100
Label:
Pale Magus Productions, 2025
Tracklisting:
- Twilight of the Old Gods, and the Dawning of the First
- Cycles of Extinction
- Extinguishing the Light of the Preludian Empire (Upon the Apex of their Glory)
- Dark Space and Beyond – The Continuing of the Evolution of the Final Cycle
- Crescendo of Carnage- Warsong of the Singing Swarm (Swarm Wars I)
- The Sundering of the Irradiated Suns, and the Rebellion Sparked by the Gene-Plague
- They are Legion – The Tragic Exodus of the Veiled Creators
- Glory to the Terrans of the First Contact War
Line-up:
- Chris Craven – Drums
- Joel Henigson – Basgitaar
- Devon Miller – Gitaar
- Gary Reavis – Vocalen
- Brian Rush – Gitaar
- Jason Stares – Keyboards
Links: