Noisecult – Seraphic Wizard

Nashville, Tennessee is ontegensprekelijk één van de belangrijkste muzieksteden ter wereld. Het is werkelijk belachelijk wat er allemaal uit dat zuiders gat is voortgekomen. Tammy Wynette, Miley Cyrus, Bobby Hebb, Chet Atkins en natuurlijk Johnny Cash. Het zijn er eigenlijk teveel om op te noemen. Misschien kunnen we binnenkort de heren van Noisecult in dat illustere rijtje bij plaatsen. Noise-wie? Noisecult! Een stonerband uit Nashville. Omdat het niet altijd soul of country hoeft te zijn.

De band wordt door zijn platenlabel op de markt gezet als een stonerband, maar zelf zien de bandleden dit lichtjes anders. Op de eigen website maken ze zich vrolijk over vergaande vergelijkingen met Black Sabbath, Motörhead, Iron Maiden, Black Flag, AC/DC en – hou je vast – Slayer. Het moge duidelijk zijn: deze band adoreert de metal- en punksound van de jaren ‘70 en ‘80. Niets mis mee. Zet maar op de menukaart want ik wil er alvast van proeven.

Het album is nog maar een paar nummers ver en ik weet nog steeds niet wat ik precies smaak. De band wil naar eigen zeggen de ruwheid van jaren ‘70 en de ‘wall of sound’ van Black Sabbath benaderen. Nja. Men zit er nog kilometers vandaan, maar dat is ook al benaderen zeker? Om eerlijk te zijn doen de eerste twee nummers me weinig tot niets. De derde track – titeltrack Seraphic Wizard – slaagt daar gelukkig wel in. Hier is inderdaad te voelen dat de bandleden slapen in hoeslakens met Ozzy’s gezicht erop. En op de hoofdkussens staat Geezer Butler, want de baslijn op dit nummer zou de man apetrots maken. Het volgende nummers Season Of The Dark Witch en War Eternal, lijken Slayer met vroege punk en de late Sabbath te laten spelen. Het tempo gaat pas omlaag bij Feth Fiada, een best aardige, instrumentale fusie tussen jeugdige stoner en bejaarde old-school rock. 

Afsluiten doet Noisecult trouwens met zijn meest bijzondere creatie, namelijk Nachthexen, een nummer waar de invloed van Iron Maiden en Black Sabbath netjes samenvloeien. Je moet het horen om het te begrijpen. Ik hoor flarden van Transylvania en Children Of The Grave en dat allemaal samengepakt op nog geen twintig seconden. Zelfs Barracuda van Heart lijkt in de derde minuut eventjes hallo te komen zeggen. Wanneer de zanger vervolgens ‘Search and destroy” roept en er een gitaarsolo langs me heen schiet, waan ik me plots in een Metallica-nummer, al is het maar kort. Speciale ervaring, deze Nachthexen. Ik heb deze drie keer achter elkaar beluisterd omdat het me zo fascineerde. Nachthexen (nachtheksen in het Duits) verwijst trouwens naar de vrouwelijke Russische piloten die tijdens de Tweede Wereldoorlog de pleuris uit de Duitsers bombardeerden. Dit had inderdaad een onderwerp kunnen zijn waar wijlen Hanneman (Slayer) en/of Lemmy (Motörhead) een nummer rond hadden kunnen bouwen. In deze afsluitende track komen werkelijk alle invloeden van de band gezellig bij elkaar. Speciaal dit. Voor de nieuwsgierigen: ik plaatste hierboven een link naar dit nummer.

Noisecult legde voor zichzelf de lat hoog door zich de beste elementen van bands als AC/DC, Motörhead, Slayer, Black Sabbath en Iron Maiden eigen te proberen maken. Zo’n geslaagde hybride metalband zou een wereldwijde sensatie zijn, dus de bandleden hoeven niet te treuren dat het niet bepaald gelukt is. Het is dapper om te proberen en wie er niet voor gaat, blijft eeuwig maagd. Verdienstelijke poging dus. De band klinkt in de praktijk echter meer als een heavy blues-achtige, zuiderse stonerband. Veel goede wil, dat wel, maar op het einde van de rit weet ik niet meer wat denken. Oordeel gerust zelf. Ik ben in ieder geval serieus in de war gebracht.

Score:

75/100

Label:

Eigen Beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Psycho Cerebral Manipulation
  2. Forever Nevermore
  3. Seraphic Wizard
  4. Season Of The Dark Witch
  5. War Eternal
  6. Feth Fiada
  7. The Lords Of Eden
  8. Running Wild Running Free
  9. Nachthexen

Line-up:

  • Sean Kay – Basgitaar
  • Mike Liffick – Zang
  • Patrick Nickell – drums
  • Don Carr – Gitaar

Links: