Nocte Obducta – Sequenzen einer Wanderung
Supreme Chaos Records, 2008
Nocte Obducta staat geboekstaafd als dark/black metal band. Nochtans is daar niet zo heel veel van aan. De sfeer ja, de muziek niet echt. Om dan te spreken van “post”-dit of “post”-dat, in bepaalde gevallen gaat dat. Nocte Obducta heb ik daar nooit kunnen in plaatsen, ook niet toen ze nog te catalogeren waren in de noemer “black metal”.
Deze plaat bestaat uit twee heel lange Sequenzen. Het eerste nummer dat na 23 minuten afklokt is net als het tweede nummer een gans verhaal. Na een lange intro begint een fluisterende monoloog, waarbij een vrouwenstem de proza doorkruist. Hierna horen we een stuk ambient met vreemdsoortige keys. Na ongeveer negen minuten begint dan een instrumentaal stuk, bijna akoestisch, met even later de eerste metalen gitaarklanken. Het nummer dijt geleidelijk aan het kwartier. Na drie minuten zweverig intermezzo komt een Duits geneuzel naar boven gekropen van tussen de muzikale lijnen, tot de instrumenten het terug over nemen tot het einde van het nummer.
Sommige mensen zullen hiervan onder de indruk zijn en dit toeschrijven aan geniale compositionele ideeën, mij treft het niet erg diep. Qua sound en samenstelling doet het me denken aan het eigenzinnige laatste album van Disillusion, maar dan niet zo bizar, niet zo uitgesproken, en met een enorme lading rustgevendheid. Met momenten had ik de indruk naar de begeleidingsband van Chris Isaak aan het luisteren te zijn.
Nebel II, het tweede nummer, is van een andere aard. Het steekt eveneens akoestisch van wal, maar met een progressievere koers. Ik denk spontaan aan de intro op Emperor’s Anthems to the Welkin at Dusk. Het klankenpalet is duister en wordt door het nummer heen opgebouwd tot een bedreigend en bedwelmend geheel. Als een dikker wordende nevel en miststrook die je zicht belemmert stevent het op je af. Even valt het stil en hoor je spacy klanken. Het einde? Nee, Nocte Obducta heeft nog een streep (mag ik het zeggen?) post dark metal voor de luisteraar in petto. En deze keer is het ene sluitend verhaal, geen collage.
Voor mij een schijf met twee kanten (figuurlijk ja). Het is ook moeilijk om hier een cijfer op vast te hangen. Het gaat bijna alleen om beleving, niet om objectiveerbare gegevens. Wie graag beleeft, die neme de weg naar de MySpace. Anderen raad ik iets meer gespecificeerde muziek aan.
Tracklisting: 
- Ende
- Nebel II
Line-up:
- Martin – Progs
- Marcel – Guitars, Vocals, Keys
- Flange – Keyboard, Vocals
- Vagelis – Bass
- Stefan – Guitars
- Matze – Drums
- Torsten – Vocals
Links: