Noctambulist – I – Elegieën

Even jullie aandacht graag voor deze nieuwe Nederlandse band uit Tilburg, genaamd Noctambulist. Niet The Noctambulant uit Amerika dus, of het gelijknamige album van de band Spawn of Possession, wel Noctambulist. Deze slaapwandelaars zijn geen nieuwelingen: via enkele vertakkingen komen we bijvoorbeeld bij Treurwilg terecht. Slaapwandelen is sinds Celinaspookyboo weer helemaal in (zoek het even op), maar wij kijken toch vooral naar deze Nederlandse formatie. Zes nummers lang, goed voor een bijna vijftig minuten lange loutering.


“A hard hitting, melancholic style of black metal that draws inspiration from other genres such as post-rock, shoegaze, new wave and post-punk.” Ik weet niet hoe goed jullie Engels is, maar ik begreep er in ieder geval uit dat het zou gaan om een soort van dromerige (pun intended) postblack. Zoveel lijkt te kloppen. Nederlandstalige postblack, veelal op midtempo, met duidelijke invloeden uit de melodoomdeathscene. De teksten worden vrij agressief en rauw gebracht, verrassend genoeg op een bijzonder verstaanbare wijze, iets waar geheel terecht voor gekozen werd. De teksten zijn namelijk het horen waard en beklemmen in dezelfde mate als de mistroostige solo’s, de spontaan afdalende en vermoeiend traag opklimmende gitaarlijnen en de al even melancholisch gestemde bas. Voor een band die uitgebracht wordt via Northern Silence Productions heeft Noctambulist zo goed als geen pagan vibes, al merk ik hier en daar toch een Cascadian blackmetalpassage op die op de rand van nature/pagan/folkblack balanceert. Erg is dat natuurlijk niet, voor alle duidelijkheid. Soms is het ook eerder een postmetalgebeuren met een hypnotiserend, drukkende – hard hitting – vorm van catharsis (bijvoorbeeld tijdens het tweede gedeelte van Klatergoud). Soms is er dan weer een vorm van blackgazende zwoelte waarneembaar, met intiem kabbelend ingetogenheid in de stijl van AmesoeursLantlôs’ .neon of AlcestSouvenirs d’un Autre Monde, doch zonder de zoete zang van Neige en co.

Omwille van het feit dat ik blackgaze en melodoomdeath vermeld, moet ik zeker verduidelijken dat de muziek van Noctambulist heel dynamisch is. Er zijn behoorlijk veel spanningsbogen bijvoorbeeld, en naast de zogenaamde glooiende en betoverende “post”-lijnen wordt er dus ook regelmatig versneld en getemporiseerd. In slaap vallen lijkt me dus niet aan de orde. Als deze plaat tijdens je middagdutje begint te spelen, dan weet ik echter niet wat de gevolgen kunnen zijn. Al heb ik zo mijn vermoeden dat je dan met een laken over je hoofd richting natuur zal trekken…

Score:

82/100

Label:

Northern Silence Productions, 2021

Tracklisting:

  1. Elegieën
  2. Klatergoud
  3. De leegte wenkt
  4. Vagevuur
  5. Vreug
  6. Kraaienmars

Line-up:

  • Sam C.A. – Bas, keel
  • Mitchell Scheerder – Drums
  • J.D. Kaye – Gitaar, keel
  • Stef Heesakkers – Gitaar
  • Tristan Tabbers – Gitaar

Links: