Nevermore – The Obsidian Conspiracy
Century Media, 2010
Een Nevermore-album is steeds iets om naar uit te kijken. Toch was de
spanning bij mij deze keer niet zo onhoudbaar als voorheen het geval was. Waar
dat aan ligt? Geen idee eigenlijk. Misschien aan het feit dat zowel Jeff Loomis
als Warrel Dane sinds de vorige langspeler zeer verdienstelijke soloplaten
hebben gemaakt. Of aan het livewerk (DVD en dubbelalbum) dat anderhalf jaar
geleden verscheen. Het kan natuurlijk ook aan voorganger This Godless
Endeavor liggen. Die plaat vond ik toen ‘ie uitkwam bijna een instant
klassieker, maar na vijf jaar luisteren zijn het vooral de paar hoogtepunten die
ik onthoud. Begrijp me niet verkeerd, This Godless Endeavor is nog steeds
een beest van een schijf. Maar het niveau van Dreaming Neon Black en
Dead Heart in a Dead World werd mijns inziens toch net niet gehaald.
Om maar meteen het lastige nieuws achter de rug te hebben: Ook The Obsidian
Conspiracy haalt het niveau van die twee platen niet, waarbij ik meteen de
kanttekening maak dat ook deze nieuweling een bom van een plaat is die niet
onderdoet voor de voorganger.
Alles wat een Nevermore-plaat spannend maakt is in ieder geval aanwezig.
De inventieve riffs en solo’s van Jeff Loomis, de aparte stem van Warrel Dane
(die hier echt in dienst van het nummer zingt en dus weinig verrast) en de
complexe ritmesectie. De songs zijn deze keer wel heel erg pakkend (daar heeft
producer Peter Wichers op de valreep nog voor gezorgd) en dat zal het Nevermore-kamp misschien wel eens in twee groepen kunnen verdelen. Persoonlijk hou ik ook
meer van het ietwat complexere werk. Verder klinkt alles erg vertrouwd en ook
daar had ik graag wat meer risico’s gezien.
Een aantal songs valt op. Zo klinkt She Comes In Colors alsof het een
remake is van een oud Savatage-nummer, And The Maiden Spoke is
heerlijk complex, Emptiness Unobstructed is erg radiovriendelijk en
The Obsidian Conspiracy doet in al zijn agressie terugdenken aan de eerste
platen. Songs als Your Poison Throne en Without Morals zijn naar
mijn idee dan weer vooral opgebouwd uit bindweefsel. De covers (Crystal Ship
van The Doors en Temptation van The Tea Party) zijn op zich
leuk, maar ook een beetje overbodig.
Gelukkig dus maar dat mijn verwachtingen niet aan het plafond reikten, want
anders zou ik teleurgesteld zijn. The Obsidian Conspiracy is een sterke
plaat, maar hij heeft zo zijn gebreken. Erg compact, iets te herkenbaar en te
weinig risico. Alles is verpakt in een kristalhelder, maar ook ietwat klinisch
geluid. Misschien ben ik gewoon iets te streng voor een van mijn favoriete bands
en er zullen zeker mensen zijn die ‘m de hemel in prijzen. Ikzelf heb zo
mijn reserves om genoemde redenen. Onderstaand cijfer is dan ook puur
subjectief.
Tracklisting:
- The Termination Proclamation
- Your Poison Throne
- Moonrise (Through Mirrors Of Death)
- And The Maiden Spoke
- Emptiness Unobstructed
- The Blue Marble And The New Soul
- Without Morals
- The Day You Built The Wall
- She Comes In Colors
- The Obsidian Conspiracy
- Temptation
- Crystal Ship
Line-up:
- Warrel Dane – Vocals
- Jeff Loomis – Guitars
- Jim Sheppard – Bass
- Van Williams – Drums
Links: