Necronoclast – Ashes
Moribund Records, 2011
Gelaagd gitaarwerk, furieus voortrazende mechanische drums en we zijn van start met het laatste deprimerende werkje van deze eenmansband uit Schotland, Necronoclast. Dit album, Ashes, is alweer zijn vierde en maakt mij nieuwsgierig naar wat hiervoor kwam. De eerste twee nummers razen voort en doen mij denken aan het oudere werk van Xasthur.
Je wordt al snel meegezogen en melancholie maakt van je meester. Vanaf de derde track Ashes komt er meer sfeer in het album en begin je de benauwende schoonheid van het onderliggende te ervaren. De nummers worden langer en krijgen zo meer diepte. Door meer variatie in de snelheden wordt dit versterkt. Slepende passages met dissonant gitaarwerk worden afgewisseld met furieuze. Ook bij deze snellere stukken blijft onder de lagen gitaar de beklemmende sfeer je bij de strot pakken. De zang is vervormd en maniakaal en kruipt onder de huid. Vanaf het vijfde nummer Ghostways tot aan het einde zit er voor mij geen zwak moment meer in. Dit is dé soundtrack die een verlaten en vervallen huis ergens in de bossen nodig heeft om eenieder psychisch gebroken gillend het pand uit te jagen na een nacht. Dit is zeer beklemmend en bij eerder genoemde omstandigheden voor menigeen angstaanjagend.
Is dit dan een klassieker? Het antwoord is neen. Maar het is in dit genre wel een plaat die gehoord mag worden. En dat is voor een eenmansproject uit Schotland een hele prestatie.
Tracklisting:
- Serpents
- Looking Glass
- Ashes
- Ravenous
- Ghostways
- Veil of Files
- Kajicnicke Saty
Line-up:
- Greg Edwards – Guitar, Vocals, Drum programming
Links: