Myland – No Man’s Land
Valery Records, 2008
Het Italiaanse Myland is een apart verhaal. Het project is het resultaat van een samenkomen van een aantal bekende en minder bekende muzikanten uit de Italiaanse scene, die de handen ineen hebben geslagen om samen een sympho/A.O.R. album op te nemen. Hoewel het muzikaal spel bij tijd en wijlen fenomenaal is, is het tóch de uitwerking waar het één en ander aan scheelt.
>Myland bestaat namelijk voornamelijk uit goede muzikanten die uitstekende songs kunnen schrijven die bol staan van het muzikaal vernuft, overheerlijk gitaarspel, een lekker ritme en pakkende refreinen. Ik zeg bewust ‘voornamelijk’, want er is één storende factor in het spel: zanger Guido Priori. Met zijn irritant hoge, basloze en enige power ontberende kopstem weet hij alle tien de songs zeer vakkundig om zeep te helpen. De beste man klinkt als Saxon‘s Biff Byford in de hogere regionen, alleen dan nog iets hoger en beknepen. Waar het bij Byford uithalen zijn, presteert Priori het de hele plaat zo te blijven klinken, en op die manier overschaduwt hij de uitzonderlijke kwaliteit van songs als The Wind Of Late September, Heat Of Emotion of het geweldige Age Of My Dreams.
Het is zo ontiegelijk zonde dat het lastig is om het onder woorden te brengen. De band en de muziek zijn van een uitermate hoge kwaliteit, en eigenlijk is No Man’s Land ook gewoon een zeer degelijke schijf, die echter puur en alleen door de zanger verpest wordt. Met een ander achter de microfoon had dit één van de betere sympho/A.O.R. platen van het jaar kunnen worden; nu blijft de band helaas in de marge hangen.
Tracklist:
- Anytime
- The Wind Of Late September
- (Someday) Love Leaves You Lonely
- Heat Of Emotion
- How Much Love
- Age Of My Dreams
- Voices
- One Step Closer
- Running In The Night
- Prisoner Of Love
- Guido Priori – vocals
- Massimiliano Passerini – guitars
- Hox Martino – guitars
- Clod Corazza – bass
- Will Medini – keyboards
- Paolo Morbini – drums