My Tin Apple – The Crow’s Lullaby
Fuel Records, 2013
Dus deze tinnen appel gaat proberen om een kraai in slaap te zingen? Daar wil een mens nog wel eens voor gaan zitten. Als visuele gimick schetst deze Italiaanse debuutgroep een soort kitscherige Alice In Wonderland-tuin, waar naast een tinnen appel ook fluorescerende exemplaren groeien. Ze spelen “tin rock” en hebben slogans als “het fruit der verbeelding” en “an apple a day, that sounds good”. Wat is de symboliek achter dit collectief, dat blijkbaar een deathmetalverleden zou hebben?
Eigen interpretatietje: de kraai, dat zijn wij, de metalwereld. De appel is de afgeplatte, zoete popwereld. Als je pop verpakt in minderwaardig metaal (tin), denkt de popwereld “wow, een metalband”, terwijl de echte metalwereld ervan in slaap valt. Wat vind je daarvan! Het minderwaardige metaal bestaat in dit geval uit dik ingevette baskoek, die regelmatig de strofes mag vol proesten, elektronische radarsignalen en stimulerende sidderingen die het synthesizer doorheen die bassen stuurt. Het samenspel tussen die twee wil de kraai nog wel eens laten hopen dat er iets gaat komen. Hetgene dat er dan komt zijn bedeesde gitaarknikjes die de begeleidingsakkoorden volgen en er zo alles aan doen om zo transparant mogelijk te zijn. Ze lossen wel eens een monotone losse flodder, steken wat misplaatste pingels of een digitaal geslepen solo af en hebben zelfs een best wel vuile sound, maar ze zitten in een commerciële Within Temptation-mix veel te ver naar achteren. Een alternatief denkende drummer vult het soms aardig op, al heeft goeie gothic net een stevig ritme nodig. Neen, het is climaxloze gothrock, de kraai pikt er los doorheen.
Gianluca Gabriele is het vruchtvlees van de appel. Zijn lieflijke kleinejongestemmetje is zo verwijfd dat zelfs de fanatiekste travestiet erdoor beledigd zou zijn. Zo onschuldig, breekbaar en zoet als zijn timbre hoor je het alleen maar in de kleuterschool. An apple a day, that sounds gay. Bovendien heeft hij absoluut geen bereik, waardoor hij vaak met een huilerige kopstem staat te kniezen. De melodieën smelten als suikerhartjes die in een waterplas gevallen zijn. Slaapliedjes zijn doorgaans intensiever dan deze neuterige regenboogzang gesmolten in krachteloze gitaarpap. Hier wil nog geen kraai op schijten, laat staan slapen. Dat ze hun tinnen appel dus maar gauw in hun reet steken.
Tracklisting:
- The Crow’s Lullaby
- Here
- Snow White
- I Have Seen A Lie
- The Flight Of Chameleon
- Drama
- Different Places
- Pixel
- Dali
- Alice
- Sequoia
- Missing
- A Place To Go
Line-up:
- Massimiliano Ciani – Gitaar, synthesizer
- Gianluca Gabriele – Vocalen
- Marco Bruni – Basgitaar
- Francesco Vaninni – Drums
- Luca Cecchi – Gitaar
Links: