Mutiny Within – Mutiny Within
Roadrunner Records, 2010
Ik realiseerde me onlangs wat voor mooie lichaamstaal de zogeheten ‘Facepalm’ eigenlijk is. Onlangs nog had ik sterk de neiging om me in een science fiction-pakje te wringen om neerkijkend in een stoel te gaan zitten en met mijn linkerhand de ogen af te schermen. Ik had besloten toch maar eens naar een van de jonkies uit de Roadrunner-stal te gaan luisteren, en ik kan de plaatsvervangende schaamte eerlijk gezegd nog steeds geen plek geven.
De eerste paar seconden van Mutiny Within (van Mutiny Within) zijn nog redelijk hoopvol. Piano-intro’tje, stevige riff, het kan nog als Mercenary gaan klinken. Zodra de zang inzet ontvangt mijn motivatie echter een domper die mijn wenkbrauwen een verontrustende kering doet maken. Ik ben toch wel wat gewend qua knijpstemmetjes in melodieuze death metal, zoals dat tegenwoordig – zeer ten onrechte – zo stoer genoemd wordt, maar hier moet ik toch echt even doorzetten. Wanneer nummer drie aanvangt ben ik echt finaal de weg kwijt en verlies ik alle vat op het hoe en wat van deze band. Het werkelijk alle basement black metal-scream(pje)s te boven gaand tergende kattengejank geeft me bijna tranen in de ogen. Van verdriet. Wat is er In Flamesnaam gebeurd met dat genre dat mij ooit met de metal deed kennismaken? Is er in het wereldje een soort deurtje opengegaan voor zangers die in een identiteitscrisis doormaken en niet durven uitkomen voor hun liefde om keihard Lady Gaga mee te zingen en in bijpassende jurken rond te lopen, en maar metal gaan spelen om te verhullen wat ze werkelijk willen?
Dit soort plastic troep heeft werkelijk geen bal meer met metal te maken. Meneer zangert kan zich evengoed aandienen als achtergrondvocalist voor Sean Kingston of Justin Timberlake. Kunnen ze direct de drummer als sessietrommelaar verkopen aan een band met een producer die wél de behoefte heeft alles een beetje realistisch te laten klinken en de gitaristen aan Symphony X of Circus Maximus, waar hun gesoleer ten minste niet overschaduwd wordt door iemand die het idee heeft dat zijn zang ook nog iets toevoegt aan de muziek. Vier keer tien voor een middelmatige pop-cd met wat gitaargescheur.
Tracklisting:
- Awake
- Images
- Falling Forever
- Year of Affliction
- Forsaken
- Lethean
- Oblivion
- Undone
- Hours
- Suffocate
- Reflections
Line-up:
- Andrew Jacobs – Bass guitar, backing vocals
- Brandon Jacobs – Lead guitar
- Bill Fore – Drums
- Drew Stavola – Keyboards
- Chris Clancy – Lead vocals
- Dan Bage – Rhythm guitar
Links: