Mushroomhead – Savior Sorrow
Megaforce Records – 2006
Als er één metalband is die ik altijd heb gerespecteerd is het Mushroomhead wel.
Mushroomhead is namelijk één van de bands waardoor ik metal ben gaan luisteren.
Ik vond het dan ook super klote toen anderhalf jaar geleden één van de twee zangers uit de band staptte.
Beide zangers hebben namelijk zo’n apart stemgeluid die de band een compleet eigen gezicht gaven dat het bijna onmogelijk was om een goeie vervanger te vinden.
Na een niet al te lange zoektocht vonden ze een vervanger en doken daarna meteen de studio in om Savior Sorrow op te nemen.
Dat resultaat ligt nu voor mijn neus en waar ik zo vreselijk bang voor was valt gelukkig mee.
De zang van nieuwe zanger Waylon is wel anders dan zijn voorganger en is op het eerste moment erg wennen, maar hoeverder in het album hoe meer je eraan went.
Niet dat hij zo’n vreselijke slechte zang heeft of iets dergelijks maar zijn zang is veel minder orgineel en lijkt mij een beetje teveel op die van Corey Taylor in Stone Sour.
Voor de liefhebbers van deze band wordt Mushroomhead met Savior Sorrow een stuk toegankelijker.
Dit heeft trouwens niet alleen met de nieuwe zang te maken maar ook met de muziek die op dit album iets rustiger maar ook iets simpeler is dan op zijn voorgangers.
De echte Mushroomhead riffs zijn natuurlijk nog wel terug te vinden maar het lijkt alsof de band deze keer een klein beetje op safe heeft gespeeld.
Echter na een aantal luisterbeurten moet ik wel eerlijk bekennen dat het album toch helemaal nog zo slecht nog niet is.
Het album bevat goeie maar ook minder goeie tracks waardoor de plaat niet altijd de aandacht erbij houdt.
Treffers zijn de eerste single Simple Survival (geweldige clip overigens weer), The Need en het rustige Embrace The Ending.
Toch wil ik ook graag nog even een misverstand uit de wereld helpen.
Veel mensen denken namelijk dat Mushroomhead een slap aftreksel is van Slipknot omdat de heren uit hetzelfde gebied komen, ook veel mensen in de band hebben zitten en maskers dragen.
Deze twee bands zijn totaal niet te vergelijken met elkaar en gelukkig heeft Mushroomhead zo’n eigen geluid dat ze zelfs na een iets minder album nog interessant blijven.
Of het vertrek van één van de zangers zo vreselijk veel invloed heeft gehad op de muziek van deze zeven gemaskerde heren zou ik niet weten maar dit is zeker niet de sterkste plaat van Mushroomhead en is het niet de opvolger geworden die ik gehoopt had dat het was geworden.
Tracklist:
- 12 Hundred
- Simple Survival
- Damaged Done
- Save Us
- Tattoo
- Erase The Doubt
- Burn
- Just pretending
- The Need
- Cut Me
- The Fallen
- Embrace The Ending
Line-up:
- Nothing – Zang
- Waylon – Zang
- Stitch – Samples
- Skinny – Drums
- Shmot – Keyboard
- Gravy – Gitaar
- PigBenus – Bas
Links: