Mushroomhead – Call The Devil

Geschreven door op 08-08-2024 om 23:21.

Over het vorige album van het Amerikaanse Mushroomhead was ik allesbehalve te spreken. Dat neemt niet weg dat ik het nieuwste Call The Devil een kans wil geven… en zo geschiedde. Binnen de organisatie is er weer een half voetbalelftal gewijzigd sinds de vorige plaat uit 2020, met als belangrijkst het (tijdelijk?) vertrek van vocalist J. Mann. De band – of eigenlijk de onemanshow Skinny – communiceert ook niet heel duidelijk over de status duiventil. Het vertrek van Mann is zonder meer een aderlating en resulteert in het feit dat alleen drummer Skinny nog huidig origineel lid van de band is sinds de start in 1993. Dat doen ze zelfs bij Slipknot nog beter zullen we maar zeggen. Call The Devil verschijnt wederom via Napalm Records en bevat maar liefst dertien nieuwe nummers.

Ook op Call The Devil speelt de avant-gardistische aanpak weer een prominente rol aangezien Mushroomhead wederom flirt met verschillende muzieksoorten. De speelduur per nummer ligt bovendien hoog met gemiddeld vier minuten. Welnu: dat is geen probleem, maar als je de gezapige en uitgesmeerde aanpak van bijvoorbeeld Emptiness, Decomposition, Grand Gesture en het Nickelback-achtige We Don’t Care als voorbeeld neemt, is het een lange zit waarbij je absoluut niet op het puntje van je stoel zal zitten. Hallelucination bevat in dat opzicht al wat meer pit en vooral de stem van vocaliste Jacky vormt een waardevolle toevoeging. De gitaarriffs klinken wat meer heavy en de zanglijnen sluiten daar goed op aan. Fans die het hardere werk sowieso meer kunnen waarderen zullen dan ook blij zijn met Fall In Line, Torn In Two, Prepackaged en het onheilspellende Hideous. Daarin horen we weer flarden van het ‘oude’ Mushroomhead.

Als klapper op de experimentele vuurpijl krijgen we met Shame In A Basket een acht minuut durend nummer met een rustige opbouw en volop afwisseling. Onderaan de streep levert Mushroomhead met Call The Devil opnieuw een album af met wat rustigere en hardere nummers. Tijdens de rustigere nummers vergeet het negental veelal pakkende momenten toe te voegen waardoor de verveling sneller toeslaat. De wat hardere arrangementen overtuigen meer en ook de vocale wisselwerking tussen de drie vocalisten verloopt dan beter. Dat is nu lang niet continu het geval: dat hebben we in het verleden op een betere en aanstekelijkere wijze gehoord. Al met al klinkt deze plaat weer wat beter dan de vorige, maar het zou Mushroomhead goed doen om eindelijk eens wat stabiliteit in de bezetting te krijgen zodat de inspiratie weer wat kan groeien in de muziek.

Score:

68/100

Label:

Napalm Records, 2024

Tracklisting:

  1. Eye To Eye
  2. Fall In Line
  3. Emptiness
  4. We Don’t Care
  5. UIOP (A Final Reprieve)
  6. Prepackaged
  7. Decomposition
  8. Grand Gesture
  9. Hallelucination
  10. Hideous
  11. Torn In Two
  12. Shame In A Basket
  13. Doom Goose

Line-up:

  • Steve Rauckhorst – Vocalen
  • Scott Beck – Vocalen
  • Jackie LaPonza – Vocalen
  • Dave Felton – Gitaar
  • Joe Gall – Gitaar
  • Ryan Farrell – Gitaar, Basgitaar, Keyboard
  • Aydin Kerr – Drums, Percussion
  • Robert Godsey – Drums, Percussion
  • Steve Felton – Drums, Percussion, Keyboard en Vocalen

Links: