Muse – Drones
Warner Music, 2015
We bespreken hier ondertussen zoveel albums dat ook de nieuwe van Muse zijn weg heeft weten te vinden naar de redactie. Nu is dat absoluut geen straf zeker niet als het een terugkeer is naar eerder werk. Albums The Second Law en The Resistance werden toch wat minder goed ontvangen. Te veel pretenties en experiment en weinig rockende riffs, maar enkele nummers wisten toch de setlists tijdens optredens weer te halen. De vraag bij het nieuwe album
Opener Dead Inside laat een geluid horen dat wat weg heeft van The Second Law maar wel aangevuld met de aanstekelijkheid van ouder werk. De iets stevigere riffs komen op Pschycho echter weer goed naar voren en op één van de toppers, Reapers, helemaal. Met dit nummer komen we tegen het einde zelfs een soort van breakdown tegen die het net wat extra’s geeft. Zoals we Muse gewoon zijn barst het album haast weer uit zijn voegen van de bombast en zijn de invloeden van Queen weer goed vertegenwoordigd. Op nummer The Aftermath klinken zelfs Dire Straits en U2 direct door in het gitaarwerk en druipt de zoetsappigheid er vanaf om door te slaan in een over-the-top theatrale finale met The Globalist. Dit klinkt misschien enigszins negatief maar dit is waar Muse bekend omstaat, het grote gebaar, de teksten over grootmachten die zichzelf te buiten gaan of, zoals op dit album, oorlog op afstand en gewetenswroeging. Dit alles gebracht in teksten die er vaak genoeg te dik bovenop liggen.
Dit album is in mijn ogen stukken beter te behappen dan de eerder aangehaalde twee voorgangers maar geen tweede Absolution. De productie is lekker vettig en de riffs knallen er gewoon heerlijk vanaf waarbij Matthew Bellamy regelmatig laat horen waarom hij beschouwd wordt als een van de meer vernieuwende gitaristen van deze tijd (niet mijn woorden). Tevens laat de gehele band horen waarom het momenteel de grootste stadionrockband is, want verschillende van deze nummers hebben hun waarde tijdens de optredens al bewezen en zullen snel uitgroeien tot publieksfavorieten.
Drones is een waardig Muse-album geworden welke een band kenmerkt die volwassenheid heeft gevonden en de balans terugvindt in zijn muziek. Toch is niet elk nummer even sterk geworden en zakt de tweede helft kort wat in en zijn er drie vervelende fillers terug te vinden. Ondanks dit toch een bovengemiddelde score omdat ik geen commerciële rockband dit kunstje zie herhalen dit jaar.
Tracklisting :
- Dead Inside
- [Drill Sergeant]
- Pschycho
- Mercy
- Reapers
- The Handler
- [JFK]
- Defector
- Revolt
- Aftermath
- The Globalist
- Drones
Line-up:
- Matthew Bellamy – Vocalen, Gitaar, Piano
- Christopher Wolstenholme – Basgitaar, Gitaar
- Dominic Howard – Drums
Links: