Mörk Gryning- Mörk Gryning
Black Lodge, 2005
“Nou vooruit, nog eentje dan”, moet het Zweedse black/death metal gezelschap Mörk Gryning gedacht hebben. Officieel waren ze er al mee gestopt (sommige van deze nieuwe nummers waren na de opheffing al op hun website te beluisteren), maar ze konden het schijnbaar toch niet laten nog een laatste wapenfeit op de mensheid af te vuren. Vind ik niet erg, want platen als Tusen År Har Gått en Return Fire gaan er bij mij nog steeds prima in. Het geslaagde experimentele Pieces of Primal Expressionism uit 2003 is dus gelukkig niet het laatste geweest wat van deze band gehoord hebben.
Gelukkig, want de band begint deze plaat met wat mij betreft een van de betere black metal nummers van 2005: Ingen Dyrkan. De melodieuze, hypnotiserende riff tijdens het refrein in dit nummer bezorgt mij het kippenvel tot op mijn teennagels! De gitaren vloeien op geniaal harmonieuze wijze over en door elkaar heen en alles klopt werkelijk aan dit nummer. Het navolgende The Sun is nog zo’n parel van een song die weer wat meer death metal invloeden laat horen, terwijl tegelijkertijd middels een vreemdsoortige baslijn en uiterst subtiele toetsenpartijen een duister sfeertje gecreëerd wordt. Gelukkig wordt het hoge niveau goed vastgehouden in de overige nummers, zelfs tijdens tragere momenten als in een nummer als All Discarded en laat de band ook weer horen dat het een van de betere coverbands is. Zoals de cover van Slayer’s Necrophiliac op het Return Fire album al erg geslaagd was, ditmaal is er van het At The Gates nummer Neverwhere een uitstekende herbewerking in elkaar geflanst. Helaas wordt dit slotnummer beëindigd met een aantal minuten stilte (waarom is dat toch!?) en een vaag Magix Musicmaker experimentje, maar goed dat is allemaal bijzaak.
Mörk Gryning is dus niet op dezelfde voet verder gegaan als op Pieces of Primal Expressionism maar heeft gekozen voor de goede oude melodieuze aanpak als op Return Fire en Maelstrom Chaos, maar dan met een licht death metal randje. Extreem pakkende riffs dus die zich vooral in de hogere regionen van de toonladder bevinden. Daarbij laat de goeie productie ook nog eens alle instrumenten goed tot zijn recht komen, zodat ik weinig negatiefs over dit zelfgetitelde album kan melden, behalve dus het genoemde einde van de cd. Echt pure klasse dit en ik moet nog zien of Dissection dit binnenkort kan overtreffen! Maar helaas zal dit hoogstwaarschijnlijk écht het laatste zijn wat we van Mörk Gryning zullen horen…
Tracklist:
- Lazarus Rising
- Ingen Dyrkan
- The Sun
- Into Oblivion
- The Aurora
- Pure
- All Discarded
- Disguise My Parting
- Neverwhere (At The Gates cover)
Line-up:
- Jonas Berndt a.k.a. Goth Gorgon – bass, guitars, vocals
Verder heb ik geen idee wie hier nog aan meegewerkt heeft. Wie het weet mag het zeggen.
Link: