‘De monnik speelde traag, en ging weer’…
Deze zin vat alles zowat samen. In drie lange nummers wordt een drone-wereld neergezet die met je ziel aan de haal gaat en die voorlopig niet meer loslaat. Je kan deze release zien als een drieluik. In Zielerust wordt alles rustig opgebouwd vanuit een sterk repetitief basisritme, dat langzaam overgaat in een dwingende, op kerkorgel drijvende waanzin, compleet met overstuurd huilende stemmen (of tenminste, dat denk ik toch). En toch werkt dit zo bezwerend dat je meegezogen wordt in een parallel semi-religieus universum. Na 21 minuten weet je niet meer hoe het allemaal begon, alleen dat het mooi en meeslepend is.
Berouw bouwt enerzijds verder op wat eerder kwam, maar is geheel anders van opbouw. Het repetitieve blijft, maar wordt hier overgoten met een akoestische gitaar. Overstuurd hier en daar, loepzuiver op andere momenten. Heel atmosferisch en veel minder dwingend dan het eerste nummer. Bijna zweverig soms. Muziek geworden poëzie. Met in het midden toch wel een scherp, bijna agressief kantje. Een korter nummer ook, al is dat met veertien minuten heel relatief natuurlijk.
De sfeer in Afscheid is weer heel anders, met harde, bijna schel klinkende pianoaanslagen, die een heel onaangenaam gevoel opwekken. Pas laat in het nummer komt daar ook wat elektronica bij, maar die dreunen op de toetsen blijven toch wel zeer dominant. Samen vormen deze drie nummers een beklijvend geheel, waar je je achteraf niet zomaar van losmaakt. Dan kan alleen stilte soelaas bieden. Wat een mooi geheel.
Volg de Monnik. Doe de Bedevaart.
Score:
90/100
Label:
Consouling Sounds, 2017
Tracklisting:
- Zielerust
- Berouw
- Afscheid
Line-up:
- Thibaud Meiresone – Alles
Links: