Modder zal misschien weinigen bekend in de oren klinken, hoewel zij die hen live reeds aan het werk hebben gezien ongetwijfeld de naam zullen onthouden hebben. Persoonlijk mocht ik ondertussen tweemaal dit gezelschap aanschouwen en telkens wisten ze me te imponeren. Ontsproten uit het brein van muzikale duizendpoot Mathlovksy, die zich weigert te laten categoriseren in hokjes, in samenwerking met Gregory Simons (Vonnis, Barst) lijken beide heren een niet te stoppen kracht binnen de Gentse hardere muziekscène.
In november 2020 zag Modder het levenslicht in de vorm van een EP getiteld Mudslinger. Fans van sludge en stonerrock met melodieuze riffs konden niet anders dan hun hart voelen opspringen bij dit eenentwintig minuten tellende epos. De gewoonlijk opgeroepen beelden van bloedhete woestijnen werd prompt vervangen door een slijkerige moerasgrond in een zompig oerwoud. Gewillig kon je niet anders dan jezelf te voelen woelen doorheen zompige, moddervette riffs waarop je headbangend kopje onder gaat in het moeras.
Na een aantal passages in de onderbuik van het livecircuit (zo zag ik hen in de onderaardse gewelven van het Geeraard de Duivelsteen in Gent, een voormalig dolhuis voor krankzinnigen in de Middeleeuwen) blijkt Modder klaar om zijn debuutplaat los te laten op de wereld. Aanvankelijk zou deze plaat enkel te verkrijgen zijn via het Lay Bare Recordings maar ook medewerkers van het Consouling Sounds label waren aanwezig op deze eerste live sessie en gingen in zee met hen. Na het voorsmaakje dat Mudslinger reeds bracht en de steengoede livereputatie waren bij ondergeschrevene de verwachtingen toch wel aan de hoge kant.
De intro van Mount Frequency laat meteen horen waarmee Modder zich onderscheidt van andere doorsnee stonerbands: ambient industrial soundscapes. Vaak zitten ze zo goed verweven in het geheel dat je bijna vergeet dat ze aanwezig zijn, maar ze dragen wel bij tot de algemene sfeer die de plaat uitademt. Laag na laag wordt de basis gelegd voor een nummer dat zijn tijd neemt om te groeien zonder de luisteraar zijn verwachte portie riffaanbidding te vergeten serveren. Vanaf het tweede deel bestaande uit Spasm en Where Your Bones Weren’t Meant To Be (beste tracktitel van het jaar) wordt er meer risico genomen en neemt de anders zo prominente basgitaar af en toe wat gas terug. Er wordt meer ruimte gelaten om de gitaar samen met de synths een beladen sfeertje te laten creëren alvorens terug de beuk erin te gooien. Wat zijn ook die rare slides tijdens Spasm die je mogelijk, net als ik, eerst laten vermoeden dat er ergens iets fout zit met je geluid.
Het enige minpuntje is misschien de lengte van de debuutplaat, die eerder als een EP aanvoelt dan een volwaardig album. Wanneer je eerste release in de vorm van een EP al eenentwintig minuten bedraagt, schep je ergens toch de verwachting dat je debuutalbum meer van dit episch formaat bevat. Het voelt dus wel als een lichte teleurstelling om dan te merken dat het debuutalbum al na amper een goed halfuur afgelopen is. Natuurlijk spreekt het voor zich dat je desalniettemin een puike plaat hebt afgeleverd als het doet smaken naar meer.
Score:
80/100
Label:
Consouling Sounds / Lay Bare Recordings, 2021
Tracklisting:
- Mount Frequency
- Wax Rituals
- Spasm
- Where Your Bones Weren’t Meant To Be
Line-up:
- Gregory Simons – Drums
- Mathlovsky – Gitaar
- Maurice van der Es – Basgitaar
- Maxime Rouquart – Gitaar
- Simon Felix – Synthesizers
Links: