Misery Signals – Ultraviolet

Geschreven door op 06-08-2020 om 21:00.

Wat kan wachten toch lang duren. De fans van het geliefde Misery Signals kregen vier jaar geleden al te horen dat de originele bezetting weer bij elkaar was en aan de slag ging met het schrijven van nieuw materiaal. Nu, vier jaar later, is het langverwachte Ultraviolet dan eindelijk daar. Het is namelijk alweer zes jaar geleden dat het laatste audiomateriaal, de EP Sunlifter/Like Yesterday, verscheen. Liefhebbers van metalcore mogen extra inzoomen bij deze review en lezers van dit artikel die achter een beeldscherm zitten, mogen even extra goed aanschuiven.  Misery Signals is namelijk alles behalve een dertien-in-één-dozijn-band. Vocalist Jesse Zaraska riep eerder al dat Ultraviolet het beste album is in het oeuvre, maar hoe vaak lezen we dat soort promotiepraat niet?

De succesfactor van de Amerikaanse band komt door het simpele doch goed uitgevoerde, hybride mengsel van muzikale invloeden dat sinds dag één te horen is. Zo kunnen we Misery Signals op Ultraviolet wederom niet betrappen op voorspelbare momenten, simplistische songstructuren of gestandaardiseerde breaks. Met de energieke single The Tempest laat het vijftal geen twijfel over het leveren van kwaliteit. Krachtige refreinen vloeien over in sterke leads en plotsklapse tempowisselingen. De post- en djentinvloeden die hier al licht doorschemeren krijgen in Sunlifter meer de vrije loop. Daartegenover staan statische metalcoreriffs die onder aanvoering van uitmuntend presterende zanger Jesse Zaraska naar een hoger niveau zijn getild. De wonderschone zanglijnen zorgen samen met de pakkende melodielijnen voor een oorwurm eerste klas! En Misery Signals zou Misery Signals niet zijn als dat niveau niet zonder al teveel moeite wordt overgeheveld naar het opvolgende River King, tevens tweede single van dit album. Het uitgesponnen intro bouwt de spanning goed op waarna tegendraadse, progressieve ritmes en vlammende metalcore moeiteloos hand in hand gaan. Als de break, zo hard als een bronstige stier, vervolgens geheel onverwachts binnenkomt en overdondert, ben ik helemaal om. Alleen deze drie nummers bij elkaar zijn al om je vingers bij af te likken. Goed dat we tijdens Through Vales Of Blue Fire even lucht krijgen middels zwaardere akkoorden en een lager tempo.

Melodieus en warm is de start van achtereenvolgens Old Ghosts en The Fall, waarna beide nummers al weer vrij snel omslaan naar de vertrouwde, lekkere metalcore. Eerdere ingrediënten zijn ook nu weer op herkenbare wijze ingebracht, waarbij vooral de frivole gitaarriedels tot vreugde stemmen. The Fall is een ietwat summiere track waarin een ingetogen, Devin Townsend-achtige passage is geplaatst. Het is dan ook niet vreemd dat Redemption Key geheel in die experimentele, progressieve trant is gegoten en pas tegen het eind een vleug venijn meekrijgt. Het blijkt samen met Through Vales Of Blue Fire, het enige moment te zijn dat de rem wat ingetrapt is. Misery Signals sluit het album op een krachtige manier af met het indrukwekkende slotbetoog Some Dreams. Credits gaan wederom naar de overtuigende gitaartandem.

Ultraviolet is een zeer verdienstelijke rentree van de band. Het album schiet vlot en overtuigend uit de startblokken en dimt wat in tegen het eind, waarbij de overtuigingskracht dan vooral ligt bij een goede dosering van de melodieuze metalcore. Misery Signals is eindelijk terug en lost de verwachting van het lange wachten ook meer dan in. Liefhebbers van het genre hebben er een serieuze kandidaat bij als het gaat om een plek in de jaarlijst.

Score:

86/100

Label:

Basick Records, 2020

Tracklisting:

  1. The Tempest
  2. Sunlifter
  3. River King
  4. Through Vales Of Blue Fire
  5. Old Ghosts
  6. The Fall
  7. Redemption Key
  8. Cascade Locks
  9. Some Dreams

Line-up:

  • Jesse Zaraska – Vocalen
  • Ryan Morgan – Gitaar
  • Stu Ross – Gitaar
  • Kyle Johnson – Basgitaar
  • Branden Morgan – Drums

Links: