Michael Lee Firkins – Blacklight Sonatas
Magnatude Records – 2007
Als kind kreeg ik van de muziekleraar al de opdracht om enkele strekkende meters bij het eventueel te bespelen instrument weg te blijven. Gelukkig had ik een aardige zangstem en dat maakte een hoop goed. Echter na de pubertijd was dat ook voltooid verleden tijd. Geen muzikale uitingen voor mij dus, ik mag er gelukkig nog wel naar luisteren en over schrijven. Dan krijg je een cd thuis van gitaarvirtuoos Michael Lee Firkins. “Kon ik ook maar zo spelen” zeurt het dan door mijn achterhoofd. Blacklight Sonatas is een boeiende cd voor de echte liefhebber van blues georiënteerde gitaarmuziek met een rocky touch.
Michael Lee Firkins is een getalenteerd en gerespecteerd gitaarspeler. Geboren in 1967 in Omaha, Nebraska, USA, leerde hij zichzelf reeds op jonge leeftijd gitaar spelen. Na wat lessen in de plaatselijke muziekwinkel was hij klaar voor het grotere (electrische) werk. Van zijn twaalfde tot zijn achttiende speelde hij in de kerk en in plaatselijke bandjes. De jaren daarna werkte hij in diverse coverbands. Na een jaar of vijf had hij daar genoeg van, werd muziekleraar en begon te werken als solo- en sessiemuzikant. In 1990 verscheen zijn eerste solo elpee. Dat debuut werd door publiek en critici erg goed ontvangen en hij sleepte diverse prijzen in de wacht. In de jaren daarna bleef hij platen maken, optreden en roem vergaren. Zo kreeg hij in Nederland een Edison. De muziek die Michael speelt wordt met name gekenmerkt door het blues georiënteerde gitaarspel en een speciale techniek die ‘hybrid picking’ wordt genoemd. Daarnaast verwerkt hij veel jazz-, classic- en rockinvloeden in zijn muziek. Firkins maakte tot nu toe zo’n zeven platen.
Tja en dan de cd Blacklight Sonatas. Wat moet je daar nu van zeggen. Diegenen die zelf gitaar spelen kunnen er mogelijk nog heel wat van leren en voor de ware gitaarliefhebber en kenner valt er waarschijnlijk genoeg te genieten. Voor de neutrale luisteraars, waarvan ik er een ben, is dat aanzienlijk minder het geval. Het is allemaal prachtig, mooi gespeeld, prima geproduceerd en een prachtig en sfeervol geheel. Toch echt boeiend of spannend wordt het allemaal niet. Ik kan echt wel genieten van goed gitaarspel, maar zo’n overdosis aan vrij identieke klanken is voor mij even teveel om het spannend te houden. Absoluut dieptepunt is wel de mishandeling van rock klassieker Black Betty van Ram Jam, met veel blues-invloeden en een weinig boeiend zanggeluid is dit nummer er niet beter op geworden.
Prachtige schijf dus, maar wel voor een wat beperkt publiek naar mijn mening. Ik heb zelf wel eens platen met gitaarmuziek gehoord, die me meer aanspraken, maar dat kan ook aan mij liggen natuurlijk
Tracklist:
- One Big Punch (Crying Stacks)
- Two Guns Left
- Black Betty
- I-680 Waltz
- The Horse And The Fly
- Now’s Your Time Blues
- Theme From The Sanford And Son (The Streetbeater)
- Took The Words Right Outta My Mouth
- Blacklight Sonata
Line-up:
- Michael Lee Firkins – Guitar, vocals
- Thomas Pridgen – Drums
- Kai Eckhardt – Bass
- Steve Evans – Bass (on track 3)
- Michael Bland – Drums (on tracks 4 and 7)
- Matt Abts – Drums (on track 8)
- Andy Hess – Bass (on track 8)
- Chuck Leavell – Keyboards (on track 8)
- Danny Alvarez – Keyboards (on track 9)
Links: