Ga er maar eens even goed voor zitten, want het Zweedse Mezzrow is na dertig jaar terug met een vervolg op het klassieke debuut Then Came The Killing. Die plaat wordt vandaag de dag nog steeds beschouwd als een van de beste thrashalbums die ooit uit Scandinavië zijn gekomen. Als het al niet het beste ooit was! Dit is in ieder geval wat het promopraatje ons voorschotelt. En daar ging toch en minste een van mijn impressionante wenkbrauwen licht van omhoog. Ik verkeer namelijk in de (on-)gelukkige omstandigheid (want leeftijd) dat ik het metalen wereldje in 1990 redelijk bewust heb meegemaakt en ik kan me eigenlijk niet herinneren dat de eersteling van Mezzrow als het achtste wereldwonder werd onthaald. Om een referentiekader te geven: het was het jaar dat thrashende hoogtepunten als Rust in Peace (Megadeth), Never, Neverland (Annihilator), Coma Of Souls (Kreator) en Seasons In The Abyss (Slayer) uitkwamen. Om er maar een paar te noemen! Oh, en het was ook nog eens de periode dat het genre aan populariteit inboette ten faveure van de steeds sterker opkomende death metal. Natuurlijk, ik kende het logo van de band wel, maar dat was dan toch vooral omdat ik de plaat steeds in de bakken van de platenzaak bleef zien. Voor de zekerheid hebben we de Aardschok/Metal Hammer uit die tijd er nog even bij gepakt. En zie daar, het album wordt besproken (dat is alvast positief), maar krijgt het stempel van weinig geïnspireerde Testament-kopie mee (en dat is dan weer minder).
Zo, nu we die reclameluchtbel van opvolger van legendarisch album hebben doorgeprikt, gaan we eens kijken wat Mezzrow ons op zijn tweede album dan wel brengt. Goed klinkende thrash! Dat is het eerste dat me binnenvalt wanneer ik King Of The Infinite Void een zetje geef. En die indruk gaat niet meer weg. Goede riffs in een zwaar en modern geluid, lekkere kataklopdrums en een zanger die voldoende melodie in zijn korzelige stem legt om dit soort muziek te dragen.
Dit soort muziek? Kunt u iets specifieker zijn? Vooruit dan maar: ik heb het lang uitgesteld, maar ook ik ga het stempel van de Bay Area zetten. Dat betekent ten minste twee dingen: 1) het hoofd kan direct op en neer op de vertrouwde melodieuze maar krachtige ‘crunch’ van gitaren en 2) een eigen gezicht ontbreekt nog steeds ietwat. Waar de thrash van bands uit – bijvoorbeeld – Duitsland vaak direct de afkomst verraadt, kan ik een dergelijk regionaal accent in de muziek hier niet ontdekken.
Ach, genoeg gezeverd. Het valt ook niet mee om nog origineel te zijn in een genre dat zijn veertigste verjaardag al heeft gevierd. Kwaliteit en gedrevenheid zijn dan veel belangrijker en beide kunnen Summon Thy Demons met geen mogelijkheid ontzegd worden. Opener King Of The Infinite Void pummelt er aan een puik tempo van door, wisselt lekker in riffs (waarbij een van de laatste stevig aan Exodus doet denken, en dat is een compliment!) en kent een pakkend refrein. Through The Eyes Of The Ancient Gods gaat op dezelfde voet en in hetzelfde hoge tempo verder, maar overtuigt nog iets meer in de verbeten vocalen. Lekkere twinsolo ook trouwens in dit nummer!
In Beneath The Silence hebben we dan toch die verwijzing naar Testament te pakken in de melodieuze gitaarleads. Tegelijkertijd worden de riffs gespeeld aan een tempo dat lang niet alle oude thrashbands nog spelen. In die zin is hier voor de melodieuze thrashfan echt wel wat te halen. Dat de band zich ook helemaal niet schaamt voor de reuzen op wier schouders men staat, blijkt nog maar eens uit de Tom Araya-gil aan het begin van On Earth As In Hell, dat ook in de riffs en het drumwerk wat aan Slayer refereert. Feestelijk! Net als Dark Spirit Rising, de splinterbom die met zijn hoge tempi en bevlogen gitaarwerk het album eigenhandig een stevige ruk naar prima geeft. “Out with a bang!” zeggen ze aan de overkant van het kanaal dan!
Wat het persvel ons ook wil doen geloven, dit is gewoon een lekker thrashend plaatje. Niet meer, maar zeker niet minder. In zekere zin blijft Mezzrow op Summon Thy Demons – in weerwil van de prima moderne productie – zelfs dichter bij het geluid van de Bay Area dan dat veel bands die eind jaren ’80 in die regio opkwamen dat nu doen. Dus, als er voor jou niet genoeg Bay Area-thrash met de energie van weleer gemaakt kan worden, dan weet je inmiddels wat je te doen staat. Op naar die (al dan niet digitale) platenboer.
Score:
77/100
Label:
Fireflash Records, 2023
Tracklisting:
- King Of The Infinite Void
- Through The Eyes Of The Ancient Gods
- Summon Thy Demons
- What Is Dead May Never Die
- De Mysteriis Inmortui
- Beneath The Sea Of Silence
- On Earth As In Hell
- Blackness Fell Upon The World
- Dark Spirit Rising
- The End Of Everything
Line-up:
- Uffe Petterson – Vocalen
- Conny Welén – Basgitaar
- Magnus Soderman – Gitaar
- Ronnie Björnström – Gitaar
- John Skäre – Drums
Links: