Mastodon – Leviathan
(Relapse Records, 2004)
Al bij de eerste EP Lifesblood liet de band horen een apart geval te zijn. Hun eerste full-length Remission (2002) zette zelfs een nieuwe standaard en blies een frisse wind door rock- en metalland. Mastodon uit Atlanta, USA, kreeg door dit album de waardering die ze verdienden en al snel traden ze zowel in Amerika als in Europa op voor propvolle zalen. Met dit nieuwe album Leviathan kan deze waardering wel eens gaan omslaan in diep respect!
Het openingsnummer Blood and Thunder trapt af met een uiterst catchy riff en wanneer de drums invallen, kan ik meteen al niet stilzitten. Op dit moment weet ik al dat het aan de productie van deze schijf in ieder geval niet kan liggen. Net als bij Remission heeft Matt Bayles (oa. Isis, Burnt By The Sun en Pearl Jam) de knoppen onder handen genomen en heeft hij zich met dit Leviathan volledig overtroffen. Wat een sound!
Wat ook meteen opvalt is de zang. Schreeuwlelijk Troy Sanders blijkt een veelzijdig schreeuwlelijk, want zijn vocalen vallen van het ene uiterste in het andere. Soms klinkt ie als Lemmy Kilmister met een lichte verkoudheid en daarna schreeuwt ie weer alsof z’n leven ervan afhangt. Het is af en toe even wat wennen en het zal niet naar ieders smaak zijn, maar na vaker luisteren brul ik al naar hartelust mee en kan ik m’n glimlach en m’n kippenvel al nauwelijks onder controle houden. Fantastisch!
Ook muzikaal valt er enorm veel te genieten, want het niveau ligt constant verschrikkelijk hoog. De nummers hebben ieder een eigen karakter, het ene moment dreigend en onheilspellend en het andere moment rockt de band de ballen uit je broekspijp. Het nummer Hearts Alive zou je kunnen beschouwen als het vervolg op O’le Nessie, de slepende song afkomstig van Remission.
In vergelijking met dit Remission is er, naast de zang, ook muzikaal het nodige veranderd. Brann Dailor’s drumpartijen vallen uiteraard weer van de ene break in de andere, maar zijn veel beheerster en met nog meer feeling ingespeeld en ook is het zo strak als het maar kan. De riffs zijn (afgewisseld en soms ook tegelijk) pakkend, melodieus, onheilspellend, thrashy, complex en allesvermorzelend hard en de creativiteit druipt er met bakken vanaf. Zelfs wordt een country stukje ingezet tijdens het nummer Megalodon. Zeer gewaagd, maar het kan allemaal. De productie zorgt ervoor dat de gitaarpartijen elkaar niet verzuipen een ook de smerig ronkende bas ligt lekker in het gehoor.
Voor de fans van het vorige werk zou vooral de zang misschien een struikelblok kunnen zijn, maar ik kan je verzekeren dat wanneer je hier doorheen hebt geprikt, je niks anders kan dan vaststellen dat dit de beste Mastodon plaat tot nu toe is. Deze band is al behoorlijk groot, maar zal door dit Leviathan nog veel groter worden. Ik hoop dat we over een paar jaar niet naar Ahoy of zo hoeven om ze live te zien, want live is deze band meer dan de moeite waard. Want zoals de naam van hun website al suggereert: Mastodon Rocks!
Tracklist: 
- Blood and Thunder
- I Am Ahab
- Seabeast
- Island
- Iron Tusk
- Megalodon
- Naked Burn
- Aqua Dementia
- Hearts Alive
- Joseph Merrick
Line-up:
- Troy Sanders – vocals, bass
- Bill Kelliher – guitars
- Brent Hinds – guitars
- Brann Dailor – drums