Mandragora Scream – Luciferland
Eigen beheer, 2013
De vorige albums van Mandragora Scream werden erg wisselend ontvangen. Over de eerste twee platen waren mijn collega’s lovend, de derde werd erg negatief beoordeeld. Zou de band met Luciferland weer op het niveau van weleer zitten?
De grootste minpunten die bij de vorige cd genoemd werden, waren dat het te veel over the top was, en dat de Engelse uitspraak van zangeres Morgan nog altijd belabberd was. In de drie jaar sinds Volturna heeft Morgan duidelijk bijgeleerd. Een Italiaans accent is nog steeds wel in zekere mate te horen, maar het is inmiddels wel dragelijk.
Een belangrijker punt is de muziek zelf. De geluiden die Mandragora Scream op dit album voortbrengt, zijn bijna net zo gevarieerd als de kwaliteit van hun voorgaande platen. Rustige ambient, duistere koorzangen, uptempo gothic metal en harde industrial worden samengesmeed tot een geheel. Hoewel het soms wat cheesy aanvoelt, wordt het nooit echt te extreem. Mandragora Scream heeft dus duidelijk geleerd van de kritiek op Volturna.
Helaas zijn er niet alleen maar positieve dingen te melden. De grunts bijvoorbeeld zijn niet heel aangenaam om naar te luisteren. Ook zijn de industrialstukken (die sterk doen denken aan dancemuziek), niet heel origineel, je hebt constant het gevoel dit al eerder gehoord te hebben. Ondanks deze puntjes is Luciferland wel een aardige cd om te luisteren, als je de vele verschillende invloeden aankunt.
Tracklisting:
- The Chant of Furies
- Hekate – En Erebos Phos
- Persephone
- Anubis
- The Illusionist
- Medusa
- The Veil of Neith
- Six Grains of Pomegranate
- Night’s Master (Azhrarn & Sivesh)
- Lamia
- Love for Endymon
- Lucifer’s Ballade
- Titan – Extraterrestrial Suicide
- Lucifer’s Lullaby
Line-up:
- Max Rivers – Bass
- Furyo – Drums
- Morgan Lacroix – Vocals
- Terry Horn – Guitars, Keyboards, Vocals
Links: