Malnatt – Happy Days
CCP Records – 2007
Happy Days. Nou niet bepaald een titel voor een metal plaat zou je zeggen, maar we gaan er maar vanuit dat de bandleden groot fan zijn van de gelijknamige jaren ’70/’80
televisieserie met Fonzie en Richie in de hoofdrol. Het betreft de tweede officiële full-length van Malnatt, een pagan black metal
band uit Bologna, Italië.
Wat me meteen opvalt is de aparte taal waarin zanger Herr Porz vaak zijn teksten uitkraamt. Naast gewoon Italiaans gebruikt dit heerschap namelijk ook een tweede taal, die
een beetje Roemeens-achtig overkomt, maar we laten het maar bij een plaatselijke tongval uit Bologna en omstreken. Terug naar de muziek:
Opener Pornokrator begint opvallend met een intro die wel erg veel weg heeft van de muziek van bands als Bal-Sagoth en Turisas: Bombastisch toetsenwerk
voert de boventoon samen met ondersteunende strijdkreten die het begin van een veldslag aankondigen. Maar na een minuutje lijkt de muziek om te slaan in een rauwe vorm van
black metal, howel de bombastische toetsen nog steeds een grote rol hebben verderop in het nummer. Het volgende nummer Eretico Ermetico Ermeneutico
is weer totaal anders van karakter. Nu is oude Dimmu Borgir (Stormblast) van enorme invloed geweest en kent het nummer zelfs een akoestisch intermezzo met
dameszang.
En zo gaat het het hele album eigenlijk een beetje door tot de Primordial-achtige afsluiter Finale Dipartita. Nooit laat de band echt een eigen gezicht horen,
maar ook is de band niet consequent in te delen in een bepaald hokje. De muziek is redelijk tot goed te noemen, dat wel. Nummers als Al Terz Inper en ook het genoemde
Dimmu Borgir-achtige nummer kennen heerlijke riffs en hebben ook de nodige sfeer. Maar als de band daartussendoor weer met een koddig, jazzy instrumentaaltje aan
komt kakken (Un Minuto Di Assenzio) zakt mijn broek weer tot de enkels. Soms probeert de band namelijk eigenaardig over te komen, maar dit werkt natuurlijk averechts als
je met dit soort kitscherige rotzooi komt aanzetten.
Muzikaal best een aardig album dus, met ook best leuke nummers, maar helaas heeft de band totaal geen eigen gezicht en doen ze daarentegen af en toe weer téveel hun best om
anders dan anders te zijn. Wat mij betreft gaat de band gewoon door met muziek maken, maar fan zal ík nooit worden van deze Bolognezen.
Tracklist:
- Pornokrator
- Eretico Ermetico Ermeneutico
- Montezuma
- Al Terz Inper
- Malleus Male Fica Rum
- Manfredi
- Un minuto di assenzio
- Il mio cranio
- Finale dipartita
Line-up:
- Herr Porz – vocals
- Herr Canaja – drums
- Herr Mat – bass
- Herr Lerz – guitars
- Herr Giaz – keyboards
Links: