Luna Field – Diva
Black Lotus, 2005
Goede death metal bands uit Duitsland zijn wat mij betreft op één hand te tellen. Ik had in eerste instantie dus ook slechte hoop toen ik dit album van het uit Stuttgart afkomstige Luna Field mocht bespreken. Duidelijk geval van vooroordeel natuurlijk, maar bij het voor de eerste keer beluisteren van deze promo vond ik dit in alle oprechtheid toch eigenlijk maar een saaie plaat. Veel riffs had ik al eens gehoord en de nummers konden mij niet echt boeien op een of andere manier. Ik kon er niet meteen wat mee dus. Omdat er natuurlijk toch een verhaaltje over geschreven moet worden, heb ik ‘m na een maand (jaja, sorry voor de vertraging hoofdredactie…) weer onder het stof vandaan gehaald en al mijn moed bij elkaar geschraapt om de plaat nog een paar keer over me heen te laten komen.
Eind goed al goed, want dit is helemaal zo’n verkeerd album nog niet! Ik had vorige maand mijn kop er op een of andere manier niet helemaal bij denk ik. Zo zie je maar weer: oordeel nooit te snel. Dit is een prima, helder geproduceerde, afwisselende, ietwat militant klinkende death metal plaat met lichte moderne black metal invloeden, waarbij misschien niet de originaliteit vanaf druipt, maar waarbij wel veel werk is gestoken in het schrijven van de nummers. Je kunt het een beetje zien als Decapitated gemengd met Morbid Angel en Suffocation, maar dan aangevuld met wat flarden toetsen en moderne metal. De fijne, afwisselende grunt ligt er lekker overheen en alles is prima te volgen.
Toch blijf ik de onoriginaliteit een moeilijk punt vinden op dit Diva, aangezien ik te vaak een riff voorbij hoor komen die ik denk al eens eerder gehoord te hebben. Ook mis ik de agressie en kracht op deze plaat die de genoemde bands wel tentoonspreiden. Dit komt gedeeltelijk door de ietwat gladde productie, maar op een of andere manier komt het geheel af en toe iets te “bedacht” en geforceerd over en mis ik dus een stukje spontaniteit. Zie dit overigens niet als een enorm minpunt of zo, ik persoonlijk heb dit zo ervaren en dit kan bij iemand anders natuurlijk weer heel anders overkomen. Dit is namelijk gewoon een prima plaat die gehoord mag worden. Naast het overdonderende Necrophagist is er wat death metal betreft in ieder geval weinig beters uit Duitsland voortgekomen de laatste tijd.
Tracklist:
- Godparade
- Kill Bastard Kill
- Revolution Restart
- Camouflage
- Moral Masquerade
- Jokers
- The Great Monologue
- Zenith
- Full Vanity Fair
- Egoism Divine
- Diva Messiah
Line-up:
- B. Rakidzjia – vocals
- M. Sirac – guitars
- H. Krahl – guitars
- A. Palma – bass
- T. Janiszewski – drums
Links: