Lord Of The Lost – Thornstar

Geschreven door op 17-10-2018 om 22:35.

Laten we het eens over Pangea hebben. Je weet wel, dat oercontinent dat verbrokkelde in onze huidige werelddelen. Onder een bepaalde strekking wetenschappers bestaat het vermoeden dat daar een beschaving geleefd heeft, die bijgevolg de Steentijd vooraf ging. De donkere Duitsers van Lord Of The Lost zijn er op hun zesde studioalbum zeker van en pakken groots uit met een erudiet sociologisch concept. Daarop bedienen ze zich rijkelijk van het spirituele gedachtegoed en mythologie van de Pangealen.

Compositorisch kan het niet episch en duister genoeg zijn. Bombastisch gitaararduin spert de aardedonkere nachthemelsynths wagenwijd open. Alvorens fonkelende toetsensterren en wentelende electrostimuli hun gotische en industriële taferelen aftekenen, leiden cello- of pianopreludes de Elysische nocturnes in. Vleesgeworden charismazanger Chris Harms balsemt de ontspannen gezongen Depeche Mode-strofes en haalt expressief uit in de Victoriaanse machtsrefreinen.  Zijn sappige sceams zet hij selectiever in.


Doorgaans houdt de snaarfundering de poorten naar die zielzuigende duisterpsalmen  zonder meer open. In de bruggen van In Our Hands, Haythor of Under The Sun spuit het toch eens wat riffenergie over al die gitzwarte grandeur. Ruins zet eigenlijk voor het eerst zo prominent de epische voorhamer eens in voor een spijkerend klapstuk van de eerste cd.

Een voorbode voor een merkelijk zwaardere en kortere tweede schijf, met voorop een versplinterende Neue Deutsche Härte-knaller, die een soort Midden-Oosters duet met Oomph!-excentriekeling Dero Goi is. Later volgt er zo nog één met Lily Of The Vale en ook de afsluiter gooit er nog een smerige stoomrollerriff tegenaan. Voor de rest nog meer bazuinende donkerheden met gothic dan wel industrial metalsnuisterij, een paar leuke orgels en stemkristallen.

Hoewel de machtige arrangementen iedere keer tot in de neoklassieke details verzorgd zijn, voeren ze structureel wel heel vaak hetzelfde ritueel. In de zang van Chris wil je gewoon een bad nemen en de orkestraties zijn zo zwart dat pot en ketel er verwijten over maken. De Pangealen zouden spontaan een altaar opgericht hebben voor deze dubbele zwarte parel.  

Score:

80/100

Label:

Napalm Records, 2018

Tracklisting cd 1:

  1. On This Rock I Will Build My Church
  2. Loreley
  3. Black Halo
  4. In Our Hands
  5. Morgana
  6. Haythor
  7. Naxxar
  8. Cut Me Out
  9. The Mortarian
  10. Under The Sun
  11. In Darkness, In Light
  12. Forevermore
  13. Ruins

Tracklisting cd 2:

  1. Abracadabra (met Dero Goi)
  2. Voodoo Doll
  3. The Art Of Love
  4. Lily Of The Vale
  5. Penta
  6. Free Radicals
  7. Live Pray Die Repeat

Line-up:

  • Chris Harms – Vocalen, gitaar, cello
  • Pi ‘π’ Stoffers – Gitaar
  • Klaas ‘Class Grenayde’ Helmecke – Basgitaar
  • Gerrit ‘Gared Dirge’ Heinemann – Synthesizer, piano, percussie, gitaar
  • Niklas Kahl – Drums

Links: